Φυλαχτό υπομονής
Μη μου μιλάς για εξοχές Αυγούστου ρημαγμένες…
Ανόμβριες, ατίθασες, απρόβλεπτες στιγμές
Κράτα εικόνες του Μαγιού, τις μοσχομυρωμένες
Αλήθειες ακροκάλιστες στο λιόκαμα γυμνές!
Ξόδεψες λίγο απ’ τον καιρό, στο γύρισμα της φύσης
Αθρόητες, ακλόνητες, δασών κορμοστασιές
Πριν φθάσουν ροδοπέταλα για πάντα να κρατήσεις
Ανάμνηση αισθήσεων που δρέψανε δροσιές!
Δίσεκτη ήταν η χρονιά, και γιόμισμα σελήνης
Ξοπίσω από τα σύννεφα, το σκίρτημα χλωμό
Έμελε στο ξαστέρωμα, αδάκρυτη, να γίνεις
θυσία απερίσκεπτη σε αλλόκοτο βωμό!
Τι να σου πω, ατίθασο, αγέρι πελαγίσιο
Θα σου προσφέρω της καρδιάς το πλέον διαλεχτό
Κράτησα μεσ’ στα έγκατα, δέρας γυμνό φιδίσιο
Πως λέγαν οι παλιότεροι, να το ΄χεις φυλαχτό
Μιχ. Δημ. Ζυγορονίκος
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου