Οι… επίορκοι
Με αφορμή τον «πολύ ντόρο» που γίνεται τελευταία
με τους «επίορκους» δημοσίους υπαλλήλους και τις θέσεις «διαφόρων τηλεοπτικών
δικαστών» ή πολιτικών στο ερώτημα «αν θα πρέπει να απομακρυνθούν από τις
υπηρεσίες τους «οι παρεκτρεπόμενοι», ανέτρεξα
στο σχετικό Άρθρο 19 (Ν.3528/2007-ΦΕΚ 26/Α΄9-2-2007) του
Δημοσιοϋπαλληλικού Κώδικα, με τον όρκο που έχουν δώσει και που λέει: «Ορκίζομαι να φυλάττω πίστη στην
πατρίδα, υπακοή στο Σύνταγμα και τους νόμους και να εκπληρώνω τιμίως και
ευσυνειδήτως τα καθήκοντα μου». Ομολογώ ότι, διάβασα
και… ξαναδιάβασα τα λόγια του όρκου, προσπαθώντας να εντοπίσω την διαφορά τους
από τα «καθήκοντα» ενός «ιδιωτικού υπαλλήλου» ή «αυτοαπασχολούμενου» ή, τέλος
πάτων, ενός «απλού πολίτη»!
Γνωρίζοντας ότι, σε ένα
κράτος «με ισονομία των πολιτών» οφείλουμε όλοι να «φυλάττομεν πίστη στην
πατρίδα, υπακοή στο Σύνταγμα και τους νόμους και να εκπληρώνουμε τιμίως και
ευσυνειδήτως τα καθήκοντα μας», όποια και αν είναι αυτά, ομολογώ ότι, δεν
μπόρεσα να καταλάβω γιατί οι δημόσιοι υπάλληλοι θα πρέπει να το ορκίζονται… επι
πλέον!.. Για να τους χαρακτηρίζουμε… «επίορκους» και να διέπονται από άλλους
«δικονομικούς» κανόνες ώστε να… παραμένουν στις θέσεις τους;..
Εάν στις ίδιες
«παραβάσεις» υποθέσουμε ότι υποπέσει ένας ιδιωτικός υπάλληλος ή απλά
κατηγορηθεί, πιστεύετε ότι την άλλη μέρα θα είναι στη θέση του; Ή έστω ένας «αυτοαπασχολούμενος», εάν δεν
κάνει «τίμια και ευσυνείδητα τη δουλειά
του», και «βγάλει άσχημο όνομα στη αγορά»
θα συνεχίσει να έχει πελατεία;…
Χωρίς να παραβλέπω πως,
στο συγκεκριμένο θέμα, υπάρχουν και περιπτώσεις αδικιών, από «εκδικητικά
κατηγορητήρια» διαφόρων προθέσεων που πρέπει να διερευνώνται, διαπιστώνω ότι
«δεν υπάρχει ισονομία» στην πατρίδα μας αφού, ενώ οι πραγματικοί «επίορκοι»
δημόσιοι υπάλληλοι μπορούν να εκμεταλλευτούν «διάφορα παραθυράκια ή κενά της
δικονομίας» ή ακόμα την σκόπιμη ή «τυχαία» ανυπαρξία των κρατικών μηχανισμών
απόδοσης δικαιοσύνης και να παραμένουν στις θέσεις των, οι «ιδιωτικοί» και
«αθώοι» να είναι, «βλέπουν» αμέσως την «πόρτα της εξόδου», χάνοντας την εργασία
τους… στιγματισμένοι!....
Προς τι λοιπόν, οι
αντιπαραθέσεις με ανούσια «χαϊδέματα», δίχως οι «των πάντων κριτές» να θέτουν
το δάκτυλο «επί τον τύπον των ήλων»;… Θεωρούν εμάς «τους απλούς πολίτες» άνοους
και στοχεύουν στον αποπροσανατολισμό μας ή προσπαθούν να μας πείσουν ότι
προσφέρουν στην πολιτεία;.. Δεν βλέπουν τις «χιλιοταλαιπωρημένες» κρατικές
υπηρεσίες και τις τόσες χιλιάδες των άνεργων νέων μας που θα μπορούσαν να
προσφέρουν στον δημόσιο τομέα, να τον αναβαθμίσουν με τις ικανότητές τους, να
αλλάξουν την εικόνα του και να τον απαλλάξουν από τους «κηφήνες» που, κατά
γενική ομολογία, στέκονται «εμπόδιο» στην πρόοδο της χώρας και την εξυπηρέτηση
του Έλληνα φορολογούμενου;… Εκτός και αν τους βολεύει να διαιωνίζεται αυτή η
κατάσταση ή θέλουν να «προστατεύσουν» κάποιους «ημετέρους» ακόμα και να
προσελκύσουν άλλους για… αλλότριους λόγους!..
Βέβαια, η τελευταία
περίπτωση, φαντάζει πιο πιθανή εάν αναλογιστούμε πως «κόρακας, κοράκου, μάτι
δεν… βγάζει»!.. Γιατί, εδώ που τα λέμε και οι «εκλεγμένοι πολιτικοί» βάσει του
άρθρου 59 του Συντάγματος, δίνουν όρκο και μάλιστα θρησκευτικό, πριν την…
«αράξουν» στα έδρανα της Βουλής, αλλά, αν και μετά ακούγονται «πάρα πολλά» εις
βάρος των, εν τούτοις δεν είδαμε ποτέ και κανέναν να είναι ή να κατηγορείται ως
«επίορκος»! Και ο όρκος που έχουν δώσει είναι παρόμοιος με αυτόν των Δ.Υ. : «Oρκίζομαι να είμαι
πιστός στην Πατρίδα και το δημοκρατικό πολίτευμα, να υπακούω στο Σύνταγμα
και τους νόμους και να εκπληρώνω ευσυνείδητα τα καθήκοντά μου», με μόνη
διαφορά ότι εδώ «το Σύνταγμα και τους νόμους» τους
ορίζουν ή τους αλλάζουν οι ίδιοι, πολλές φορές δε με «ύποπτες τροπολογίες»,
«αναδρομικής ισχύος» για να καλύπτονται πλήρως, σε «άσχετα» νομοσχέδια και…
Άντε μετά να βρεθούν πολιτικοί… «επίορκοι»!...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου