Ευλογία η ζωή στην Ελλάδα κι ας μας εκνευρίζει
Οι μεγάλες ουρές για τη διεξαγωγή των τεστ κορωνοϊού καθώς και οι ελλείψεις είναι το πρώτο θέμα των ημερών στην Ελλάδα με αποτέλεσμα να έχει ξεκινήσει μια σκληρή αντιπαράθεση και να έχουμε χωριστεί σε ομάδες.
Αυτές τις γιορτές μετά από δύο χρόνια σκληρής και 24ωρης εργασίας χωρίς μια μέρα άδειας, λόγω πανδημίας, ζήτησα έστω και λίγο για να ξεκουραστώ και να ξεφύγω από το καθημερινό άγχος του συντάκτη Υγείας που μαθαίνει πρώτος ποιος αρρώστησε, ποιος πέθανε, που υπάρχουν ανάγκες, ποιος θέλει να πάει σε γιατρό ή νοσοκομείο και χρειάζεται βοήθεια και άλλα τόσα που σε διαλύουν συναισθηματικά γιατί θέλεις να βοηθήσεις όλους, όσο πιο πολύ μπορείς, γιατί θες να μάθεις ότι ο άνθρωπος που βοήθησες είναι πλέον καλά, γιατί σε τσακίζει η κακή είδηση….Οι διευθυντές και οι αρχισυντάκτες μου σεβάστηκαν όλη την πίεση που έχω τραβήξει δύο χρόνια τώρα και με άφησαν να φύγω…Για να μείνω Ελλάδα ούτε λόγος όχι γιατί είμαι σνομπ, αλλά γιατί φέτος ήθελα να δω την κολλητή μου που ζει στο εξωτερικό. Κάθε χρόνο από τότε που μετανάστευσε δίναμε ένα ραντεβού σε μια χώρα και βλεπόμασταν. Κάποια στιγμή, λίγο πριν μας επισκεφθεί η πανδημία μας επισκέφθηκαν οι αρρώστιες και τις δύο. Εγώ πιο τυχερή ζω στην Ελλάδα, μια ευλογημένη χώρα με ανθρώπους που θα σε συντρέξουν και θα σταθούν στον πόνο σου, θα επικοινωνήσουν καθημερινά, θα σου μαγειρέψουν, θα σου ψωνίσουν, θα έρθουν να σε δουν…Αυτή ζει απομονωμένη διότι στην Ελβετία κάτι τέτοιο δεν παίζει φίλοι μου. Δυστυχώς η κατάστασή της δεν της επιτρέπει να μετακινηθεί με πολλά ΜΜΜ και να φτάσει μέχρι το πιο κοντινό αεροδρόμιο. Έτσι, αποφάσισα να την βγάλω από τη μοναξιά της, δίνοντας της ραντεβού σε πόλεις της Ευρώπης που μπορεί να έχει πρόσβαση με τρένο από το σπίτι της για να μην ταλαιπωρηθεί με τις μετακινήσεις, αλλά και να μην κάνει γιορτές πάλι ολομόναχη.
Πρώτος σταθμός η Βιέννη για Χριστούγεννα. Για να μπεις στη χώρα αν έχεις κάνει και τις 3 δόσεις εμβολίου είναι οκ με το GREEN PASS. Παρόλα αυτά εμείς πήγαμε σε ένα διαγνωστικό και καλού κακού κάναμε και ένα rapid test να έχουμε μαζί μας.
Όλη η πόλη αδιάφορη, μάσκα όποιος ήθελε, μόνο οι ξένοι φορούσαμε. Στα μαγαζιά έμπαινες με GREEN PASS και αν δε το είχες χρειαζόσουν τεστ. Ωστόσο, υπήρχαν κάποια σημεία στα οποία μπορούσες να κάνεις τεστ δίνοντας το ΑΜΚΑ σου και το διαβατήριο σου και ήταν δωρεάν. Φυσικά και εκεί είχε ουρές γιατί καταρχήν τα σημεία εξέτασης δεν είναι τόσα πολλά όσα στην Ελλάδα, έπρεπε να περπατήσεις πολύ ή να πάρεις συγκοινωνία ή ταξί για να πας στα σημεία εξέτασης, να περιμένεις στις ουρές και να ρίχνει χιόνι ή βροχή και το κρύο να περονιάζει, και επίσης οι ντόπιοι έκαναν τεστ μαζί με τους επισκέπτες, σχεδόν καθημερινά, αφού μεγάλο ποσοστό είναι ανεμβολίαστοι και τους έχουν απαγορεύσει να μπαίνουν οπουδήποτε. Και επιμένω, μάσκα στους εξωτερικούς χώρους μόνο κάποιοι τουρίστες φορούσαν και να σκεφτεί κανείς ότι οι Αυστριακοί μόλις είχαν βγει από καραντίνα.
Τις πρώτες ημέρες σε όλα τα μαγαζιά οι έλεγχοι ήταν εντατικοί για να μπεις. Τις τελευταίες ημέρες παρατηρήσαμε ότι λειτουργούσαν διαφορετικά. Μόνο σε ξενοδοχεία και εστιατόρια ζητούσαν το GREEN PASS. Αντισηπτικά είχε παντού αλλά δεν έβαζαν πολλοί. Για την επιστροφή μας πήγαμε νωρίς το πρωί και περιμέναμε μέσα στο αφόρητο κρύο σε ένα κουβούκλιο έξω από ένα νοσοκομείο και σε 15 λεπτά από την εξέταση μας έδωσαν την απάντηση υπογεγραμμένη και φυσικά δωρεάν.
Στο επόμενο ταξίδι για την Πρωτοχρονιά στο Μιλάνο κάναμε πάλι τεστ για να μπούμε και φτιάξαμε και PLF γιατί υποτίθεται ότι είναι πιο αυστηροί. Η αυστηρότητά τους εξαντλείται εκεί όμως. Παντού έμπαινες χωρίς κανένα έλεγχο, μόνο να βάλεις αντισηπτικό στα χέρια σου. Φορούσαν μάσκες αλλά όχι όλοι. Για να κάνεις τεστ έπρεπε να περιμένεις σε χιλιομετρικές ουρές ατελείωτες ώρες και κάποια στιγμή τελείωναν οι μπατονέτες και ερχόταν οι καραμπινιέροι και σου έλεγαν ευγενικά μπορώ να πω «μην περιμένετε άλλο δεν υπάρχουν υλικά, βρείτε άλλο σημείο εξέτασης». Διαγνωστικά, φαρμακεία και ειδικά σταντ έβαζαν ταμπέλες ότι τους τέλειωσαν οι μπατονέτες μετά από λίγο. Τόσος πολύς ήταν ο κόσμος στις ουρές. Κάποιοι κατάφεραν να κάνουν τεστ είτε σε φαρμακείο, είτε στον κεντρικό σταθμό του Μιλάνο περιμένοντας ατέλειωτες ώρες ωστόσο, ούτε αυτοί στάθηκαν τυχεροί να περάσουν από το αεροδρόμιο καθώς στον έλεγχο των τεστ τους είπαν ότι πρέπει να το κάνουν στο αεροδρόμιο. Κάποιοι πιο τυχεροί νοίκιασαν αυτοκίνητο και πήγαν για τεστ στα χωριά γύρω από το Μιλάνο. Στο αεροδρόμιο έγινε η κόλαση του Δάντη. Με τρεις δόσεις εμβολίου θα μπορούσαμε να πετάξουμε και να κάνουμε το τεστ στο ελληνικό αεροδρόμιο πριν βγούμε έξω. Οι Ιταλοί δεν άφησαν κανέναν να πετάξει και ζήτησαν ακόμα και από κόσμο που είχε τεστ να εξεταστεί εκεί. Αποτέλεσμα χάοοοςςςς. Οι βαλίτσες να επιστρέφουν και όλοι, μαζί χιλιάδες κόσμου, σε χιλιομετρικές ουρές να περιμένουμε όρθιοι διότι δεν υπήρχαν καθίσματα πάνω από 6 ώρες για να κάνουμε τεστ εκεί. Καθόμασταν με βάρδιες σε κάτι παγκάκια με μωσαϊκό όπου ο ιός φυσικά ζει ώρες. Η ζέστη αφόρητη, αρχίσαμε να βγάζουμε τα ρούχα μας, κάποιοι έμειναν με κοντομάνικα. Οι μάσκες πλέον υγρές πολύς κόσμος τις κατέβασε γιατί ήταν αδύνατον να πάρουν ανάσα πλέον. Βγάλαμε τα γάντια από τα χέρια μας, τα σκουφιά, τα γυαλιά μας… Μερικοί πήγαιναν μέχρι το μπαρ και τους δίναμε χρήματα να αγοράσουν νερό, σάντουιτς, μπισκότα, ότι έβρισκαν διότι εξαντληθήκαμε από την ορθοστασία, την δίψα και την πείνα. Άνθρωποι όλων των ηλικιών και όλων των εθνικοτήτων έξαλλοι έβριζαν την αντιμετώπιση των αρχών. Και ευλόγως διερωτώμασταν όλοι «Εδώ δεν μεταφέρεται ο ιός;»
Ρώσοι, Σουηδοί, Φινλανδοί, Γερμανοί και όλες οι φυλές που συναντηθήκαμε στο αεροδρόμιο γίναμε φίλοι τόσες ώρες μας έλεγαν τα ίδια. Και στις χώρες τους υπάρχουν προβλήματα απλά σε κάθε κουβούκλιο τοποθετούν περισσότερους νοσηλευτές να λαμβάνουν τα δείγματα για να μην περιμένει πολλές ώρες στο κρύο ο κόσμος. Μη ξεχνάμε ότι σ’ αυτές τις χώρες το κρύο δεν αντέχετε, πόσο μάλλον όταν οι αναμονές είναι μεγάλες.
Χιλιάδες κόσμου έχασε την πτήση του και οι περισσότεροι την άλλαξαν με άλλη εταιρεία οπότε πλήρωσαν νέο εισιτήριο και φυσικά ξενοδοχείο διανυκτέρευσης. Κάποιοι που δεν άντεξαν το έξτρα κόστος έμειναν όλο το βράδυ στο αεροδρόμιο.
Το τεστ που σου έκαναν ήταν φυσικά self test και στο πούλαγαν από 20 ευρώ και πάνω για rapid. Ενώ, το μοριακό έφτανε τα 190 ευρώ και δυστυχώς κάποιοι την πάτησαν νομίζοντας ότι θα πάρουν νωρίς τα αποτελέσματα τους και το χρυσοπλήρωσαν αλλά δεν πρόλαβαν τις πτήσεις τους.
Την επόμενη ημέρα πήγαμε πάλι στο αεροδρόμιο και οι κοπέλες στα σταντ είχαν το θράσος να μας πουν ότι με τρεις δόσεις εμβολίου ήθελαν να κάνουμε μοριακό τεστ και το τεστ που κάναμε το προηγούμενο βράδυ στο ίδιο αυτό σημείο δεν τους έκανε. Αυτό ήταν, ποιος είδε το Θεό και δεν τον φοβήθηκε. Φυσικά περάσαμε όλοι με τα τεστ που είχαμε πληρώσει.
Next Deal
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου