Ένα πάγιο αίτημα των κατοίκων της Αφροδίτης αλλά και των γνήσιων παλαιών Ναυπακτίων, για καθαρισμό και σύνδεση με την πηγή της βρύσης της επονομαζόμενης "Αγάπης" πήρε "σάρκα και οστά"!
Χωρίς "τυμπανοκρουσίες" ο Δήμος Ναυπακτίας συνέδεσε με την πηγή της την ιστορική "Βρύση της Αγάπης" και καθάρισε την λιμνούλα της (φώτο)
Με συγκίνηση είδαμε νέους να φωτογραφίζονται στις βρύσες που πλέον τρέχει γάργαρο νερό!
Αξίζουν συγχαρητήρια στη Δημοτική Αρχή που έστω και αργά απέδωσε τον πρέποντα σεβασμό στη 'βρύση μας' συνοδευόμενα από τις ευχαριστίες των κατοίκων και των δικών μας που χρόνια τώρα αγωνιζόμασταν να την ευαισθητοποιήσουμε!
Τώρα πια το μόνο που απομένει και θα το επωμιστεί ο δραστήριος Σύλλογος "Ναύπακτος: Πολιτιστικές Διαδρομές", είναι να "αναβιώσει" τις παλαιές Εκδηλώσεις - χορούς που όλοι μας τις έχουμε μόνο... "ακουστά"
Πιστεύουμε ότι και αυτό θα γίνει!
Παραθέτουμε ένα γνωστό Ποίημα που το αναρτούσαμε κάθε φορά που κάναμε έκκληση στον Δήμο για την βρύση...
Η Βρύση της αγάπης
Ήτανε
κάποτε, παλιά, μια γάργαρη βρυσούλα,
ντόπιους
και ξένους μάζευε, μεγάλες συντροφιές
για
να στεριώσουν ρίχνανε, δεκάρες στη λιμνούλα
για
την αγάπη ζούσανε και κάνανε ευχές.
Πίνανε
λίγο βάλσαμο, της βρύσης Αγιο-νέρι
ήταν
δροσιάς αγάλλιαση, νεράιδας Αγιασμός
αθέλητα
εφέρνανε στο κούτελο το χέρι
να
ξαλαφρώσει μέσα τους, αγάπης, μαρασμός.
Και
οι νεράιδες οι καλές, βγαίναν το μεσονύχτι,
παίρνανε
σβάρνα, άδοντας, αγάμων γειτονιές
και
σ’ όσους νιους ο έρωτας τους έφερνε ξενύχτι,
τα
βότανά τους δίνανε να γιάνουν οι καρδιές.
Εκεί
κοντά στο Γρίμποβο, υπάρχει μια βρυσούλα,
αγάπης
βρύση λέγεται, την έλεγαν παλιά.
Ο
θρύλος μόνο έμεινε, μου είπε μια γριούλα,
το
πίστευε, το έζησε και ας ήτανε γιαγιά.
Τώρα
κανείς δεν νοιάζεται τι έχει απογίνει,
μια
ιστορία αλλόκοτη φεύγει στη λησμονιά,
κανένας
δεν ρωτήθηκε αν θάπρεπε να μείνει
ίσως
και μείς να είμαστε της βρύσης τα... παιδιά!!!
Μιχάλης Ζυγορονίκος
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου