Οι αποκαλυπτικοί διάλογοι από τα πρακτικά του Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών του 2015 που έφερε στο φως το in, αποτυπώνουν κάτι το αντικειμενικό, ότι η κυβέρνηση αγωνιζόταν για μια βιώσιμη συμφωνία με την Ελλάδα και η τότε αντιπολίτευση εκτός του ότι το αναγνώρισε αυτό στον Αλέξη Τσίπρα το ήθελαν από κοινού.
Η μεγάλη αποκάλυψη του in με την εξασφάλιση των πρακτικών ήρθε να επισφραγίσει τη θέση του πρώην πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, ότι όλα όσα έγιναν το δραματικό εξάμηνο του 15 και κυρίως τα ακόμη πιο δραματικά 24ωρα πριν και μετά το Δημοψήφισμα, δεν ήταν παρά η προσπάθεια της τότε κυβέρνησης να φέρει μια άλλη συμφωνία από αυτό που οι ευρωπαίοι πολιτικοί επαναλάμβαναν μονότονα σε βάρος της χώρας: Σχέδια και πακέτα λιτότητας χωρίς αντίκρισμα και ορίζοντα εξόδου, εκβιασμοί στο προσκήνιο και στο παρασκήνιο για έξοδο από το ευρώ, ένας φαύλος κύκλος λιτότητας, που βύθιζε τη χώρα στην καθυστέρηση, μείωνε το ΑΕΠ και καθιστούσε όλο και πιο αδύναμη τη χώρα να ανταποκριθεί στις ήδη μεγάλες δανειακές της υποχρεώσεις σε ΔΝΤ και Ευρώπη.
Συμφωνία, όχι ρήξη το Δημοψήφισμα
«Θεωρώ ότι εάν στόχος αυτής της συζήτησης εδώ είναι όχι να βρούμε ένα κοινό τόπο, αλλά να λαθροχειρίσουμε και να μετατρέψουμε το «Όχι» σε «Ναι», δεν θα με βρείτε σύμφωνο. Το «όχι» είναι «όχι», που αφορά μια μη βιώσιμη συμφωνία. Προφανώς δεν είναι εντολή ρήξης, αλλά δεν είναι και εντολή «πάση θυσία, ό,τι και να γίνει, θα συμφωνήσουμε». Αυτό θέλω να το ξεκαθαρίσω» είπε στην εισήγησή του Αλέξης Τσίπρα επιβεβαιώνοντας αυτό που ήδη σε τρια διαγγέλματα – δυο πριν το δημοψήφισμα στις 2 και 3 Ιουλίου και ένα τη νύχτα του αποτελέσματος – ότι το «όχι δεν σημαίνει ρήξη με την Ευρώπη».
Το Δημοψήφισμα δεν σήμαινε έξοδο από το ευρώ και επιστροφή στη δραχμή είναι το συμπέρασμα εκείνου του Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών, που ζήτησε να συγκληθεί την επομένη του «όχι» ο Αλέξης Τσίπρας.
Το κοινό ανακοινωθέν είναι σαφές και η ομοθυμία των άλλων κομμάτων πλην ΚΚΕ – η αποχώρηση του Δημήτρη Κουτσούμπα από μόνης το επιβεβαιώνει – ήταν να στηριχθεί η διαπραγμάτευση με τους Ευρωπαίους από τα κόμματα της αντιπολίτευσης για μια νέα Συμφωνία με τους εταίρους που από τρόικα έγιναν θεσμοί.
Ο τότε μεταβατικός πρόεδρος της ΝΔ Βαγγέλης Μεϊμαράκης, που ανάλαβε μετά την παραίτηση του Αντώνη Σαμαρά λόγω του 61% υπέρ του «όχι», θα πει στον Αλέξη Τσίπρα στο Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών στις 6 Ιουλίου για το στόχο του τότε πρωθυπουργού ότι «και η συμφωνία του 2012 περιέχει, Πρόεδρε, το θέμα για τη ρύθμιση του χρέους. Και μακάρι να πάρετε κάτι περισσότερο, μακάρι να πάρετε κάτι καλύτερο. Είμαι δίπλα».
Μάλιστα ενημέρωνε τον Αλέξη Τσίπρα πόσο αδίστακτοι και εκβιαστικοί θα γίνονταν οι Ευρωπαίοι από την εμπειρία της προηγούμενης συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ λέγοντας «όλοι μας το γνωρίζουμε- ότι ειδικά το τελευταίο εξάμηνο του 2014 ήταν όχι απλώς εκβιαστές»
Αυτά επιβεβαιώθηκαν στη 17ωρη διαπραγμάτευση με την τότε σιδηρά κυρία της Ευρώπης Άνγκελα Μέρκελ να πιέζεται από τον τότε υπουργό οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ο οποίος απέδειξε ότι ενδιαφερόταν τελικά να εξασφαλίσει την ηγεμονία των συντηρητικών απέναντι στην σοσιαλδημοκρατία και την Αριστερά παίζοντας το χαρτί της εξόδου από το ευρώ.
«Τους ξέρω προσωπικά. Έχουν εκλογές. Όταν έχουν εκλογές το κύριο πολιτικό τους μέλημα είναι να αποκομίσουν κέρδη. Και πιστεύω ότι η πολιτική την οποία άσκησαν -και πιθανώς να συνεχίσουν ν’ ασκούν- ήταν μια πολιτική εναντίον της ελληνικής κυβέρνησης για πολιτικούς λόγους, που έχει όμως ως θύμα, τον ελληνικό λαό» συμπλήρωνε τότε ο Πάνος Καμμένος, ο κυβερνητικός εταίρος του Αλέξη Τσίπρα.
«Γιατί δεν βάλατε τη δική σας πρόταση προς ψήφιση; Αυτό θα είχε νόημα, θα είχε μια αξία. Και εκεί θα εξασφαλίζατε πράγματι την ομοψυχία» είπε η αείμνηστη Φώφη Γεννηματά επιβεβαιώνοντας με ένα τρόπο και εκείνη ότι δεν υπήρχε στο τραπέζι σχέδιο εξόδου από το ευρώ.
Η λήξη του συναγερμού
Ο πρόεδρος του Ποταμιού Σταύρος Θεωδοράκης θα ζητήσει τότε να μην δημοσιοποιηθούν τα πρακτικά «μέχρι λήξης συναγερμού, μέχρι να βγει η χώρα από την κρίση».
«Αν ο Τσίπρας, ο Μεϊμαράκης, η Γεννηματά και εγώ υπογράφαμε, παρουσία του Παυλόπουλου, κοινό Ευρωπαϊκό ανακοινωθέν, η Ελλάδα θα έμενε στο ευρώ. Αν πλακωνόμασταν και δεν υπογράφαμε, η Ελλάδα θα έπρεπε να επιστρέψει στην δραχμή. Τόσο απλά». έγραψε σε ανάρτησή του ο κ. Θεοδωράκης.
Όμως και αυτή του η ανάρτηση επιβεβαιώνει και ότι το Δημοψήφισμα παρήγαγε αποτέλεσμα ως διαπραγματευτικό ατού της χώρας. Αυτό με ένα τρόπο συνομολογήθηκε και στη συζήτηση των αρχηγών τότε ως το σημείο καμπής για την Ελλάδα για να διεκδικήσει μια συμφωνία που θα εξασφάλιζε και τη χώρα μελλοντικά από τη διαρκή κρίση χρέους.
Η συγκυρία
Γιατί τώρα αναρωτούνται όλοι στο αίτημα του Αλέξη Τσίπρα να δοθούν στη δημοσιότητα τα πρακτικά.
Η απάντηση ίσως και να κρύβεται στο κλίμα των τελευταίων ημερών με την κατάρρευση και την απογύμνωση της ιδεολογικής ηγεμονίας που εξασφάλισε ο Κυριάκος Μητσοτάκης παίζοντας το χαρτί της αριστείας και της τεχνοκρατικής επάρκειας για να κερδίσει τις εκλογές του 2019.
Το επιτελικό κράτος γκρεμίστηκε στον ΟΠΕΚΕΠΕ και το Ταμείο Ανάκαμψης, στην ακρίβεια και στον πληθωρισμό διαρκείας που τρώει εισοδήματα. Πλέον έχουν μαζευτεί όλα εκείνα τα πρόδρομα σημάδια μιας νέας κρίσης.
Το μοτίβο όλων όσων οδήγησαν στην κρίση του 2009 – 2010 επαναλαμβάνεται μέσα από τις πελατειακές λογικές και τη σπατάλη που οδήγησαν στην άτυπη επιτροπεία της Ευρώπης σε ό,τι έχει να κάνει με ευρωπαϊκά χρήματα.
Το rebranding του πρώην Πρωθυπουργού ίσως και να βρίσκεται στην κορύφωσή του και απαραίτητη προϋπόθεση για να ολοκληρωθεί είναι να γκρεμιστεί το τελευταίο προπύργιο της γαλάζιας προπαγάνδας για το καταστροφικό πρώτο εξάμηνο του 15 ή μετέπειτα για το τρίτο σκληρότερο μνημόνιο. Η επικράτηση αυτής της προπαγάνδας ήταν και αυτή που επέφερε και το μεγαλύτερο πλήγμα στον κ. Τσίπρα, αυτό της αξιοπιστίας του.
Η επόμενη φάση
Οι 110 σελίδες πρακτικά, που κρατήθηκαν μέχρι το τέλος της Σύσκεψης των Πολιτικών Αρχηγών, η αποδέσμευσή τους… «μέχρι λήξης συναγερμού» και το πράσινο φως των άλλων αρχηγών για Συμφωνία με ορίζοντα εξόδου από τα μνημόνια είναι τα δεδομένα πάνω στα οποία αλλάζει πλέον ο πολιτικός χάρτης στη χώρα.
Τα σύννεφα έχουν μαζευτεί απειλητικά πάνω από το Μέγαρο Μαξίμου και παρά τη νέα διαβεβαίωση του Κυριάκου Μητσοτάκη ότι θα εξαντλήσει την τετραετία, οι εκλογές όποτε και αν γίνουν δεν θα είναι περίπατος για τη ΝΔ.
Αν δεν υπάρξουν γεγονότα μέσα από την ίδια τη ΝΔ με αφορμή τις προανακριτικές, που πετιούνται σαν τα μανιτάρια για κορυφαίους υπουργούς της κυβέρνησης που εμπλέκονται σε καραμπινάτα σκάνδαλα διαφθοράς, όπως αυτά αποκαλύπτονται και μέσα από τους άκρως εξοργιστικούς διαλόγους της δικογραφίας του ΟΠΕΚΕΠΕ, ο κ. Μητσοτάκης ίσως και να καταφέρει να κλωτσήσει παρακάτω το τενεκεδάκι και να μην πάει σε πρόωρες κάλπες.
Ωστόσο η φθορά είναι πλέον ανεπίστρεπτη.
Το κόμμα Τσίπρα ήδη λαμβάνει υψηλά ποσοστά (27% εν δυνάμει ψηφοφόρους) χωρίς ακόμη να έχει εκδηλωθεί κάποια συγκεκριμένη πρωτοβουλία που να δίνει το στίγμα της επιστροφής του.
Ο κ. Τσίπρας για την ώρα όμως συγκροτεί την ομάδα του και καμιά οργανωτική δομή ή προετοιμασία για την ώρα δεν προδίδει κομματικό σχηματισμό.
Πολλοί συστήνουν υπομονή μέχρι το Φθινόπωρο και μέχρι το Χειμώνα οι προθέσεις του θα έχουν αρχίσει να διαφαίνονται για το βασικό ερώτημα που αγχώνει πολλούς οριζόντια στο πολιτικό σκηνικό, το «Πότε;».
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου