«Η θητεία μου ως Πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα ήταν η μεγαλύτερη τιμή της ζωής μου. Ως Ελληνοαμερικανός, η επιστροφή μου για να υπηρετήσω στη χώρα όπου γεννήθηκαν οι γονείς μου έκανε αυτό το ταξίδι ακόμη πιο ουσιαστικό. Η φιλοξενία, η σοφία και το ισχυρό πνεύμα που διαμόρφωσαν την παιδική μου ηλικία ενισχύθηκαν κατά τη διάρκεια της παραμονής μου εδώ. Κάθε γωνιά της Ελλάδας – από το ιστορικό παρελθόν της μέχρι το λαμπρό μέλλον της – μου πρόσφερε μαθήματα ηγεσίας και φιλίας που θα κουβαλάω για πάντα. Η Επιτετραμμένη μας Μαρία Όλσον θα αναλάβει την ηγεσία στις 20 Ιανουαρίου και θα συνεχίσει να προωθεί τους κοινούς μας στόχους. (…) Σας ευχαριστώ και εις το επανιδείν!» Με αυτό το μήνυμα στο X ο Γιώργος Τσούνης, αποχαιρέτησε την θέση του αμερικανού πρεσβευτή στην Αθήνα, αλλά όχι την Ελλάδα.
Αφού όπως έχει πει μπορεί η θητεία του να τελείωσε, αλλά δεν εγκαταλείπει την Ελλάδα.
Ο Γιώργος Τσούνης υπήρξε μία ευχάριστη έκπληξη.
Ήρθε στην Αθήνα διαδεχόμενος τον Τζέφρι Πάιατ, με αρκετούς να αναρωτιούνται – και δημόσια – «μα θα τα καταφέρει;», «ξέρει τα θέματα;»
Κάποιοι δε είδαν ακόμα και υποβάθμιση του ενδιαφέροντος, αφού μετά από ένα διπλωμάτη καριέρας, η επιλογή ενός «ελληνοαμερικανού επιχειρηματία» έμοιαζε μάλλον υποδεέστερη.
Όσα γράφτηκαν και ειπώθηκαν τα διάβασε τόσο ο ίδιος όσο και η οικογένεια του.
Ο Τσούνης γνώριζε τα θέματα ως Έλληνας
Ωστόσο η αλήθεια ήταν μάλλον διαφορετική, αφού ο Γιώργος Τσούνης ως μέλος του Αρχιεπισκοπικού Συμβουλίου της Ελληνορθόδοξης Αρχιεπισκοπής Αμερικής, του Faith and Leadership 100, του Συμβουλίου Ελληνοαμερικανικής Ηγεσίας (HALC), και της Ελληνικής Πρωτοβουλίας (THI) και ένα εξαιρετικά δραστήριο μέλος της ελληνικής ομογένειας, συμμετείχε ενεργά στην προώθηση όλων των πρωτοβουλιών που αφορούσαν την Ελλάδα. Σε περιόδους που οι σχέσεις Αθήνας – Άγκυρας ήταν ταραγμένες και τα ήρεμα νερά δεν φαινόντουσαν στον ορίζοντα.
Και μάλιστα γνώριζε τα θέματα από την ελληνική πλευρά, ως ένας από αυτούς που έδινε τις μάχες στις ΗΠΑ και όχι από την πλευρά ενός διπλωμάτη καριέρας, στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο πρώην Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος είχε παρασημοφορήσει τον Τσούνη με το Μετάλλιο του Αγίου Παύλου, την υψηλότερη αναγνώριση που απονέμει η Ελληνορθόδοξη Εκκλησία της Αμερικής.
Έχει επίσης λάβει το Βραβείο «Justice for Cyprus» της Ομοσπονδίας Κυπριακών Αμερικανικών Οργανισμών που του απονεμήθηκε από τον πρώην Κύπριο Πρόεδρο Δημήτρη Χριστόφια και το βραβείο Athens-Wishner που απονέμει από κοινού η Αμερικανοεβραϊκή Επιτροπή (AJC) και το Συμβούλιο Ελληνοαμερικανικής Ηγεσίας (HALC).
Χωρίς υπεροψία
Ο Γιώργος Τσούνης ήρθε στην Ελλάδα, χωρίς να την υποτιμά. Έβαλε δε πολύ σαφή όρια στον εαυτό του, ώστε να μην παρασυρθεί και να μην αφεθεί στην αλαζονεία και την υπεροψία που ίσως να ευνοεί η θέση του αμερικανού πρεσβευτή στην Αθήνα.
Και συμπεριφέρθηκε με σεβασμό στη χώρα που τον υποδέχτηκε. Και τους ανθρώπους με τους οποίους κλήθηκε να συνεργαστεί σε αυτή.
Μιλούσε πάντα για την οικογένεια του, για τις ευκαιρίες, για τις δυσκολίες, αλλά και για τις δυνατότητες της Ελλάδας.
Έζησε δύσκολες στιγμές στα ελληνοτουρκικά, έμαθε από κοντά το πόσο δύσκολο είναι να φέρεις επενδυτές στην Ελλάδα, γνώρισε τα κακώς κείμενα του συστήματος και τις αγκυλώσεις λόγω γραφειοκρατίας και όχι μόνο.
Ενώ δεν δίστασε να διαλύσει και «μύθους». Όπως τον ισχυρισμό πως ένας πρέσβης μπορεί να σηκώσει το τηλέφωνο και να ενοχλήσει τον πρόεδρο των ΗΠΑ – όσο κοντά του και αν βρίσκεται ή βρισκόταν – για ένα τοπικό ζήτημα.
Όπως έχει παραδεχτεί σε φίλους, αυτό δεν το έκανε ποτέ, αφού όπως συνήθιζε να λέει κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει μόνο αν απειλείται να ξεκινήσει πόλεμος, ή έχει ήδη αρχίσει. Και τότε υπάρχουν στάδια πριν ενδεχομένως κάποιος καταφέρει να φτάσει στον εκάστοτε πρόεδρο.
Σε κάθε άλλη περίπτωση ο εκάστοτε πρεσβευτής και το προσωπικό της πρεσβείας είναι αυτοί που υποχρεούνται να κάνουν τη διαχείριση και να είναι αποτελεσματικοί.
Με μέτρο και σεβασμό
Και αυτή είναι μία παραδοχή που εντάσσεται στην επιλογή του να έχει μέτρο.
Όσον αφορά δε τη συνεργασία μαζί του, είναι ο άνθρωπος που σήκωνε το τηλέφωνο οποιαδήποτε ώρα και μέρα και φρόντιζε να έχει μία απάντηση στις ερωτήσεις που του γίνονταν. Ακόμα και αν ήταν στα στενά πλαίσια που επέβαλε ο ρόλος του αμερικανού πρεσβευτή στην Αθήνα.
Έγινε με λίγα λόγια αυτό που απαιτούσε ο ρόλος του επικεφαλής της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Ελλάδα, αλλά το έκανε πάντα με το δικό του τρόπο.
Με φιλότιμο και με σεβασμό.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου