Η πλειοψηφία των ασθενών με αυτοάνοσο νόσημα αντιμετωπίζει διαταραχές στη λειτουργία του γαστρεντερικού. Φούσκωμα, κοιλιακή διάταση, εναλλαγές διάρροιας με δυσκοιλιότητα και δυσκολία στην πέψη είναι μερικά από τα συμπτώματα του γαστρεντερικού που ταλαιπωρούν τους ασθενείς με αυτοάνοσο νόσημα.
Επιπρόσθετα των γαστρεντερικών διαταραχών, οι ασθενείς που πάσχουν από αυτοάνοσα νοσήματα αντιμετωπίζουν συμπτώματα όπως κόπωση και χαμηλή ενέργεια, διαταραχές της διάθεσης, αύξηση σωματικού βάρους, πόνους στις αρθρώσεις και μυϊκές κράμπες.
Ιατρικές παρεμβάσεις στον τρόπο ζωής, στη διόρθωση των ελλείψεων και στη διατροφή, βελτιώνουν αισθητά τα συμπτώματα του γαστρεντερικού και τη συνολική κατάσταση υγείας των ασθενών με αυτοάνοσο.
Τα συμπτώματα του γαστρεντερικού, οφείλονται σε αλλοίωση του εντερικού μικροβιώματος και σε διαταραχές στην κινητικότητα του πεπτικού συστήματος.
Το μικροβίωμα έχει κεντρικό ρόλο στη λειτουργία του πεπτικού συστήματος. Παράλληλα, επηρεάζει μια σειρά από μεταβολικές λειτουργίες, όπως η απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών, η ρύθμιση του ανοσοποιητικού και του νευρικού συστήματος.
Εντερική Χλωρίδα & Αυτοανοσία
Το γαστρεντερικό σύστημα παίζει σημαντικό ρόλο στους μηχανισμούς ανάπτυξης αυτοάνοσων νοσημάτων. Η λειτουργικότητα του εντερικού βλεννογόνου, η κατάσταση του μικροβιώματος (το σύνολο των μικροβίων σε έναν οργανισμό) και η αλληλεπίδραση του γαστρεντερικού με το νευρικό σύστημα, συνδέονται με την εμφάνιση πολυάριθμων αυτοάνοσων ασθενειών.
Είναι αξιοσημείωτο ότι το 80% του ανοσοποιητικού συστήματος βρίσκεται στο γαστρεντερικό όπου η λειτουργία του ρυθμίζεται μέσα από πολύπλοκους μηχανισμούς και από το αυτόνομο εντερικό νευρικό σύστημα που είναι εντελώς αποκομμένο από το κεντρικό νευρικό. Το 90% της σεροτονίνης και το 50% της συνολικής ντοπαμίνης, μαζί με πληθώρα άλλων νευροδιαβιβαστών παράγονται στο πεπτικό σύστημα.
Ως πύλη εισόδου τροφών και μικροβίων στον οργανισμό, το γαστρεντερικό έχει την ιδιότητα να ρυθμίζει την ανοσολογική απάντηση σε πρωτεΐνες, συστατικά και μικροοργανισμούς. Όταν αναγνωρίζει ένα συστατικό ως τροφή δεν του επιτίθεται και επιτρέπει την πέψη και την απορρόφηση του στο αίμα. Αντιθέτως όταν δεν έρχεται σε επαφή με πλήρεις, μη αλλοιωμένες τροφές αυτή η ρύθμιση απουσιάζει.
Όταν καταναλώνουμε τροφές που έχουν υποστεί έντονη βιομηχανική επεξεργασία και περιέχουν χημικές ενώσεις που αποτρέπουν την αποσύνθεση τους όπως αντιβιοτικά και συντηρητικά, ορμόνες, αλλά και ερεθιστικές ουσίες σε μεγάλες ποσότητες όπως η γλουτένη, το αλκοόλ, τα χρώματα, τα ενισχυτικά γεύσης είναι εύκολο να αντιληφθούμε ότι η βλάβη που προκαλείται δεν παραμένει μόνο σε επίπεδο δυσπεπτικών ενοχλήσεων αλλά διαταράσσει τη λειτουργία του γαστρεντερικού συνολικά.
Μια από τις βασικές λειτουργίες του εντερικού βλεννογόνου, είναι η απομόνωση του εντερικού περιεχομένου από την αιματική κυκλοφορία. Τα εντερικά κύτταρα είναι ενωμένα μεταξύ τους με ισχυρούς δεσμούς (tight junctions) που δεν επιτρέπουν την διάχυση του εντερικού περιεχομένου προς το αίμα.
Συχνά όμως η συνέχεια του εντερικού βλεννογόνου χάνεται και προκύπτει διαπερατότητα και διάχυση άπεπτων στοιχείων, ακόμη και μικροβίων προς το αίμα, ενεργοποιώντας υπέρμετρα το ανοσοποιητικό σύστημα προκαλώντας φλεγμονές. Οι φλεγμονές μπορούν να αφορούν τόσο στο έντερο, όσο και σε άλλα όργανα.
Η αυξημένη διαπερατότητα του εντέρου, θεωρείται ότι λειτουργεί ως σκανδάλη και ότι σε άτομα με κληρονομική προδιάθεση και αλλοιωμένη χλωρίδα του εντέρου, μπορεί να είναι ένας κεντρικός παράγοντας στην ενεργοποίηση των μηχανισμών της αυτοανοσίας.
Ουσίες που επιβαρύνουν το γαστρεντερικό σύστημα και την εντερική χλωρίδα μπορεί να είναι τα αντιβιοτικά, τα συντηρητικά τροφίμων, οι ορμονικές θεραπείες, η αυξημένη πρόσληψη γλουτένης και αλκοόλ, τα χρώματα, τα ενισχυτικά γεύσης και άλλα.
Λόγω της διαταραχής στη λειτουργία της πέψης και στην απορρόφηση των θρεπτικών στοιχείων, οι ελλείψεις μικροθρεπτικών συστατικών, όπως:
- μεταλλικά στοιχεία: σελήνιο, ψευδάργυρος, μαγνήσιο
- αμινοξέα: γλουταμίνη, αργινίνη, λυσίνη, προλίνη
- ωμέγα λιπαρά οξέα: ωμέγα-3, οφέλιμα ωμέγα-6, μονοακόρεστα
είναι κοινές στους ασθενείς με αυτοάνοσο νόσημα.
Οι συγκεκριμένες ελλείψεις επηρεάζουν τη λειτουργία του γαστρεντερικού, τη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος και τη συνολική κατάσταση υγείας.
Επιπρόσθετα, η αλλοίωση της μικροβιακής χλωρίδας είναι βασικός παράγοντας στην ανάπτυξη και στην επιδείνωση της πορείας των αυτοάνοσων ασθενειών.
Ο Ρόλος των Προβιοτικών στη Βελτίωση της Υγείας του Εντέρου
Τα προβιοτικά είναι ωφέλιμα βακτήρια που βοηθούν στη διατήρηση της καλής υγείας και στη ρύθμιση του γαστρεντερικού συστήματος. Μπορούν να βρεθούν σε τρόφιμα που έχουν υποστεί ζύμωση όπως οι ελιές, το γιαούρτι, το κεφίρ και το ξινολάχανο.
Η δράση των προβιοτικών είναι γνωστή για το πώς βοηθά στη ρύθμιση της εντερικής χλωρίδας και τη βελτίωση των συμπτωμάτων που συνδέονται με το γαστρεντερικό.
Υπάρχουν δύο ακόμη ακόμη κατηγορίες ωφέλιμων συστατικών που βοηθούν στη σύσταση της εντερικής χλωρίδας και τη βελτίωση της υγείας του γαστρεντερικού, οι οποίες δεν είναι ευρέως γνωστές. Αυτές είναι τα πρεβιοτικά και τα μεταβιοτικά.
Τα πρεβιοτικά είναι μη εύπεπτα συστατικά τροφίμων, όπως οι διαιτητικές ίνες, που προάγουν την ανάπτυξη μικροοργανισμών στο έντερο.
Τα μεταβιοτικά είναι ενώσεις που παράγονται από ωφέλιμα βακτήρια (προβιοτικά) κατά τη διαδικασία ζύμωσης στο έντερο. Τα μεταβιοτικά μπορούν να επηρεάσουν το ανοσοποιητικό σύστημα και τη γενική υγεία με διάφορους τρόπους:
- Αντιφλεγμονώδη δράση αναστέλλοντας την παραγωγή προφλεγμονωδών κυτοκινών.
- Βελτιώνουν τη λειτουργία του εντερικού φραγμού, μειώνοντας την πιθανότητα επιβλαβών ουσιών να εισέλθουν στην κυκλοφορία του αίματος και να πυροδοτήσουν μια ανοσολογική απόκριση.
- Τροποποίηση της μικροχλωρίδας του εντέρου. Τα μεταβιοτικά μπορούν να βοηθήσουν στη διατήρηση μιας υγιούς ισορροπίας των βακτηρίων του εντέρου αναστέλλοντας την ανάπτυξη επιβλαβών βακτηρίων και προάγοντας την ανάπτυξη ωφέλιμων βακτηρίων.
- Ρύθμιση του ανοσοποιητικού συστήματος: Τα μεταβιοτικά μπορούν να ρυθμίσουν τη δραστηριότητα των ανοσοκυττάρων, όπως τα μακροφάγα.
Ο εντοπισμός και η διόρθωση ελλείψεων και η διόρθωση τους με ιατρικές παρεμβάσεις στον τρόπο ζωής, στη συμπλήρωση και στη διατροφή, βελτιώνουν αισθητά τα συμπτώματα του γαστρεντερικού και τη συνολική κατάσταση υγείας των ασθενών με αυτοάνοσο.
Ειδικές Εξετάσεις Εντοπίζουν Ελλείψεις & Μεταβολικές Διαταραχές που Επηρεάζουν την Υγεία των Ασθενών με Αυτοάνοσο
Ο εντοπισμός και η αντιμετώπιση των ελλείψεων και των μεταβολικών διαταραχών, μπορεί να γίνει μόνο με τη διενέργεια ειδικών εξετάσεων που αναλύουν μικρά μόρια στο αίμα. Ανιχνεύονται μεταβολικές διαταραχές που συνδέονται με την ανάπτυξη γαστρεντερικών διαταραχών και τη συνολική κατάσταση της υγείας των ασθενών με αυτοάνοσο νόσημα.
Οι συγκεκριμένες εξετάσεις ονομάζονται μεταβολομικές αναλύσεις. Μετράνε πολύ μικρά μόρια που συμμετέχουν στις χημικές αντιδράσεις του οργανισμού. Το πλεονέκτημά τους είναι ότι καταγράφουν τις ακριβείς ελλείψεις και μεταβολικές διαταραχές, καθιστώντας έτσι αποτελεσματική την αντιμετώπιση των αυτοάνοσων νοσημάτων.
Δείκτες που Ανιχνεύονται μέσω της Εξέτασης Metabolomic Analysis®
Οι μεταβολομικές αναλύσεις εντοπίζουν περισσότερους από 80 δείκτες που αφορούν:
- Σε ελλείψεις μικροθρεπτικών συστατικών: ελλείψεις σε βιταμίνη D, βιταμίνη C, σελήνιο, ψευδάργυρο, αντιοξειδωτικά και ωμέγα-3 συνδέονται με επιδείνωση της λειτουργίας του ανοσοποιητικού συστήματος, της εμφάνισης φλεγμονής και της κατάστασης της υγείας ασθενών με αυτοάνοσο.
- Στην παραγωγή ενέργειας στα μιτοχόνδρια (οργανίδια όπου παράγεται ενέργεια στα κύτταρα): η μιτοχονδριακή δυσλειτουργία συνδέεται με τη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος και την εκδήλωση συμπτωμάτων, όπως η έλλειψη ενέργειας.
- Σε δυσχέρεια στο μεταβολισμό των απλών ζαχάρων: κατανάλωση απλών ζαχάρων μεγαλύτερη από αυτή που μπορεί να μεταβολίσει ο κάθε οργανισμός, πυροδοτεί φλεγμονές και είναι σημαντικός δείκτης για την πορεία της νόσου.
- Στην αντίσταση στην ινσουλίνη: η ινσουλίνη λειτουργεί ως κατασταλτικός παράγοντας στη λειτουργία του ανοσοποιητικού. Αυξημένα επίπεδα ινσουλίνης διαταράσσουν επίσης τη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος, επιδεινώνουν την αυτοανοσία και επιταχύνουν την καταστροφή των οργάνων που πλήττονται από το νόσημα.
- Στο μεταβολισμό των νευροδιαβιβαστών: ουσίες όπως η ντοπαμίνη, η σεροτονίνη και η αδρεναλίνη μεταβιβάζουν μηνύματα μεταξύ των κυττάρων και ρυθμίζουν τη λειτουργία του νευρικού και ορμονικού συστήματος. Οι μεταβολομικές αναλύσεις παρέχουν ακριβή εικόνα για την έκκριση των συγκεκριμένων νευροδιαβιβαστών.
- Στο μεταβολισμό των λιπαρών οξέων: η σχέση μεταξύ ωμέγα-3 και ωμέγα-6 λιπαρών είναι σημαντικός δείκτης για την ικανότητα του οργανισμού να διαχειρίζεται τις φλεγμονές, ενώ παράλληλα παίζουν κεντρικό ρόλο στην ρύθμιση της φυσιολογικής απόκρισης του ανοσοποιητικού συστήματος.
- Στην κατάσταση της μικροβιακής χλωρίδας του οργανισμού: αλλοίωση του μικροβιώματος συνδέεται με επιδείνωση της λειτουργίας του ανοσοποιητικού συστήματος και της ικανότητας του να ξεχωρίζει μεταξύ των δικών του ιστών και εξωγενών στοιχείων, όπως παθογόνα μικρόβια και ιοί.
Η σύγχρονη αντιμετώπιση των αυτοάνοσων νοσημάτων επικεντρώνεται στην αποκατάσταση των παραπάνω διαταραχών, με τον εντοπισμό και τη διόρθωση των ελλείψεων και των μεταβολικών διαταραχών που οδήγησαν στην ανάπτυξη της νόσου, ώστε να διατηρηθεί η βέλτιστη μεταβολική κατάσταση του οργανισμού.
Με βάση την κλινική μας εμπειρία στους ασθενείς με αυτοάνοσο νόσημα, ιατρικές παρεμβάσεις σύμφωνα με τα αποτελέσματα των μεταβολομικών αναλύσεων επιφέρουν:
- Βελτίωση της λειτουργίας του γαστρεντερικού συστήματος.
- Βελτίωση της πορείας της νόσου, με αναχαίτιση της περαιτέρω καταστροφής του οργάνου που πλήττεται από το ανοσοποιητικό σύστημα.
- Μείωση των συμπτωμάτων που οφείλονται στη χρόνια φλεγμονή: του πόνου, των κατακρατήσεων, του χρόνιου χαμηλού πυρετού, της κόπωσης, της κακής διάθεσης (μελαγχολία, υπερένταση, εκνευρισμός), την έντονη πείνα, την υπνηλία, τη διαταραχή του ύπνου και τη μειωμένη πνευματική διαύγεια.
- Μείωση του αισθήματος κόπωσης και αύξηση των επιπέδων ενέργειας.
- Βελτίωση της πνευματικής διαύγειας, της διάθεσης και μείωση των έντονων συναισθηματικών μεταπτώσεων.
- Μείωση του κινδύνου βλάβης σε άλλα όργανα και εκδήλωσης επιπρόσθετου αυτοάνοσου νοσήματος.
- Βελτίωση του μεταβολισμού και επίτευξη φυσιολογικού σωματικού βάρους.
- Μείωση της ευαισθησίας σε λοιμώξεις και καλύτερη λειτουργία του ανοσοποιητικού. Ενισχύεται σημαντικά η φυσιολογική λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος, ώστε να αναγνωρίζει τους δικούς του ιστούς και να τους διαχωρίζει από παθογόνους μικροοργανισμούς.
- Βελτίωση της ανταπόκρισης στη φαρμακευτική αγωγή.
Συνήθως απαιτούνται 6-8 μήνες για την επίτευξη μιας σημαντικής αλλαγής, ένα έτος για να σταθεροποιηθεί ο οργανισμός σε ένα καλύτερο επίπεδο λειτουργίας και δύο χρόνια για την επίτευξη των βέλτιστων αποτελεσμάτων.
Η επιστημονική μας ομάδα έχει διαχειριστεί περισσότερα από 25.000 περιστατικά με αυτοάνοσα και χρόνια νοσήματα.
Μέσα από την κλινική μας εμπειρία έχουμε διαπιστώσει ότι η διόρθωση ελλείψεων του οργανισμού σε βιταμίνες και άλλα στοιχεία και η αποκατάσταση των μεταβολικών διαταραχών, αλλάζουν ριζικά την πορεία των αυτοάνοσων νοσημάτων προς το καλύτερο και βελτιώνουν την ποιότητα ζωής των ασθενών, από μια εικόνα σταθερής επιδείνωσης, σε μια σταθερής βελτίωσης.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Φανή Κλαδούχα
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου