Γράφει ο Ευάγγελος Γ. Σπύρου
«Ελλάδα καλλιγύναικα», δηλαδή Ελλάδα που έχει όμορφες γυναίκες, ονόμασε ο Φοίνικας, βασιλιάς των Δολόπων της Θεσσαλίας και παιδαγωγός του Αχιλλέα που τον συνόδεψε στην Τροία και τον νουθετούσε στους παροξυσμούς της οργής του. Ήταν γιος του Αμύντορα, βασιλιά του Ορμένου της Θεσσαλίας, ο οποίος τον έδιωξε για κάποια ασεβή πράξη και τον ανάγκασε να ζήσει στον βασιλιά της Φθίας, Πηλέα. Στην «Ιλιάδα» του Ομήρου αναφέρεται αυτή η φράση από τον Φοίνικα, όταν προσπαθούσε να πείσει τον Αχιλλέα να μην εγκαταλείψει τους Έλληνες όταν ήθελε να γυρίσει στην Ελλάδα επειδή είχε θυμώσει με τον Αγαμέμνονα (Ομήρου Ιλιάδα Ι 446).
Γυναίκα όμορφη ήταν η Ελένη που έγινε αφορμή για τον Τρωικό Πόλεμο, που όταν την είδαν οι αρχηγοί των Τρώων έλεγε ο ένας στον άλλον: «Δεν είναι να οργίζεσαι αν Αχαιοί και Τρώες τόσον καιρόν πάσχουν πολλά για μια γυναίκα τέτοιαˑ με τις αθάνατες θεές στην όψη τόσο μοιάζειˑ» (Ιλιάδα Γ’ 156).
Αφορμή, λοιπόν, να μιλήσουμε για τη γυναίκα, για γυναίκες και για το ρόλο της. Θα μας βοηθήσει στην οικογένεια, στις σχέσεις των δύο φύλων, στην πολιτική, στην κοινωνία. Ας σκύψουμε να καταλάβουμε τις έννοιες περί τη γυναίκα.
Γυνή: «Το όνομα γυνή εκ του γονή μοι φαίνεται είναι», έγραψε ο Πλάτων στον Κρατύλο. Ένας άλλος σοφός, ο Πτολεμαίος ο γραμματικός από την Αλεξάνδρεια, συμπλήρωσε ότι «γυνή, παρά το γεννάν, ή γη εοικέναι (ομοιάζει με την γην), εν τω σπειρέσθαι και γεννάν».
Εξ αυτής της αντιλήψεως, γράφει η Άννα Τζιροπούλου στο βιβλίο «Ο ΕΝ ΤΗ ΛΕΞΕΙ ΛΟΓΟΣ» (Εκδόσεις Γεωργιάδης) ότι η κοιλία της γυναικός αποκαλείται και άρουρα = καλλιεργήσιμη γη. Άροτος σημαίνει σπορά, καρπός. Έτσι στην ελληνική γλώσσα ο άνδρας γεννά επειδή φέρει τον γόνο που διαιωνίζει τη γενεά και η γυναίκα τίκτει αφού προσλάβει τον γόνον. Τίκτω σημαίνει κατασκευάζω από το τεύχω. Ακολουθούν ο τοκετός και ο τόκος, το τέκνον (τόκος = καρπός = κέρδος). Για αυτόν το λόγο και η μητέρα γυναίκα καλείται τοκάς. Ο Ευριπίδης έγραψε πως «άνευ πατρός τέκνον ουκ είη ποτέ αν». Και ο Αριστοτέλης συμπληρώνει πως «οι άρρενες έχουν τον θορόν (= σπέρμα) και αι θηλέαι τα ωά έχουσι». Στο www.in.gr τον Μάιο 2004 δημοσιεύθηκε είδηση με τίτλο «Ο πατέρας κληροδοτεί στο έμβρυο και άλλες πληροφορίες εκτός του DNA» με σημαντικό ρόλο. Ερευνητές αναφέρουν ότι ενδεχομένως αυτό να εξηγεί αποτυχίες στην κλωνοποίηση. Ίσως να μετανιώσουν πικρά όσοι δεν αγωνιούν και δεν προβληματίζονται με όσα συμβαίνουν σε νομικά και ιατρικά δρώμενα με τις παρεμβάσεις «παρά φύσιν» και τις επιλογές φύλων και άλλα «αμαρτωλά» δήθεν πρωτοπόρων και δήθεν «πολιτισμένων» λαών κ.λπ. Να θυμηθούμε και τον Άγγελο Σικελιανό που έγραψε: «Δένε και στέρνωνε το σπόρο, στην καρδιά τ’ αντρός! Μέσ’ την κοιλιά της γυναικός θεμελίωνε τ’ αρσενικά»… Στον Τιμαίο ο Πλάτων αναφέρει ότι «…η επιθυμία και ο έρως… οίον από δένδρων καρπόν καταδρέψαντες, ως εις άρουραν την μήτραν, αόρατα υπό σμικρότητος και αδιάπλαστα ζώα κατασπείραντες και διακρίναντες, μεγάλα εντός εκθρέψωνται και μετά τούτο εις φως αγάγοντες αποτελέσωσιν γένεσιν…». Μας λέει δηλαδή ότι τα μικρά σπερματοζωάρια (μικρά, αόρατα) θα διακριθούν τα καλύτερα για να αναπτυχθούν εντός της άρουρας-μήτρας…
Από τις λέξεις γύρω στη γυναίκα θα μάθουμε τον υιό, τη θυγατέρα, το τέκνο, τον γόνο, τον βλαστό, το βρέφος, το νήπιο, το παιδί, το παιδεύω, τον νέο, το νεανισμό, το παλικάρι, τον έφηβο, το αγόρι, την παρθένο, τη γραία, τον απόγονο, τον πατέρα, τη μητέρα, τον παππού-γιαγιά, τους γονείς, τους αδελφούς, τα εγγόνια, τους συγγενείς, τους γαμβρούς, τις νύφες, τους ανιψιούς, την οικογένεια, τον οίκο (μικρός χώρος όπου φθάνουν οι συγγενείς), την οικία, το γάμο, τον αρραβώνα, τη συζυγία, τη σύζευξη, την προίκα, τη συμβία και συμβίωση, τον ομόκλινο, τη δέσποινα κυρία του οίκου, την σύνευνο και μη σύνευνο μοιχό, την εταίρα, την ερωμένη, την πόρνη, την ιερόδουλο, την παλλακίδα, τη «σπιτωμένη» (στεγίτης), την ποτοπαγίδα (προς ποτού παγιδεύουσα-consomatrice), τη μοιχό (έξω του οίκου - μη + οίκος), την πότνια = σεβαστή σύζυγο, τη διαζευγμένη, τη χήρα, το μαστό, το θηλασμό, το μητρικό γάλα…
Από τους καρπούς της γυναίκας θα έρθουν και οι μεταγενέστεροι, όπως λέει ο Κωστής Παλαμάς: «Η καινούργια γέννα, που όλο την περιμένουμε κι όλο κινάει νάρθη»…
Η γυναίκα, η άρουρα γη, η καλλιεργήσιμη γη, έχει τη ζωή που συνεχίζεται ξεκινώντας ως καρπός της κοιλιά της. Η ζωή, η ιδιότης του ζωντανού οργανισμού, που η διάρκειά της είναι ο βίος του ανθρώπου. «Ζώεις αγαθόν βίον», έγραψε ο Όμηρος, διαχωρίζοντας το βίο και τη ζωή. «Ζεις ευχάριστο βίο», παρατήρησε ο Οδυσσέας για τον Εύμαιο (Οδύσ. Ο 491).
Για τη γυναίκα γράφει πολλά ο Γρηγ. Κωσταράς στις σελίδες με τα ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΑ αυτού του τεύχους του «ΝΑΙ». Θα ήθελα να ευχηθώ όλοι μας να την τιμούμε, να τη σεβόμαστε, να της αναγνωρίζουμε τον θεϊκό ρόλο της συνέχισης της ζωής και να την προστατεύουμε με κάθε τρόπο. Οι ασφαλιστικές εταιρείες και οι ασφαλιστές μας γυναίκες και άνδρες τής χρωστάνε πολλά και αξίζει να την ασφαλίσουν. Έχει πολυρολισμό στη σημερινή μας κοινωνία, ως γυναίκα, ως φίλη, ως ερωμένη, ως αγάπη, ως σύζυγος, ως μάνα, ως εργαζόμενη, ως παιδαγωγός τέκνων, ως πολιτικός, ως διαζευγμένη, ως ανύπαντρη, ως μονογονεϊκή οικογένεια, ως χήρα, ως φυσικά πιο αδύναμη του άνδρα σωματικά, ως γυνή έγκυος, ως θηλάζουσα, ως μήτηρ και τροφός, ως μοναχή, ως γυναίκα και μάνα ηρώων και στρατιωτών…
Φίλοι ασφαλιστές, δώστε λίγο παραπάνω προσοχή στις ασφαλιστικές υπηρεσίες σας προς τη γυναίκα. Τα συμβόλαιά σας ας είναι τα καλύτερά σας στο ρόλο της και τα λόγια σας κόκκινα τριαντάφυλλα ευγνωμοσύνης στην παρουσία της, μαζί με τις προσευχές σας στην Παναγία, ως προστάτιδά της.
*ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΩΡΑΙΑ ΕΛΕΝΗ ΤΗΣ ΤΡΟΙΑΣ
Για μεγέθυνση πατήστε ΕΔΩ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου