Τα αυτοάνοσα είναι νοσήματα που χαρακτηρίζονται από δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος και χρόνια φλεγμονή.
Έντονη κόπωση και χαμηλά επίπεδα ενέργειας, που δεν υποχωρούν με την ξεκούραση, χρόνιος πόνος σε μύες, αρθρώσεις και τένοντες, εναλλαγές στη διάθεση, διαταραχές στη λειτουργία του εντέρου και του στομάχου, μειωμένη πνευματική διαύγεια, αυξημένη εναπόθεση σπλαχνικού λίπους, αντίσταση στην ινσουλίνη, είναι μερικά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ασθενείς με αυτοάνοσο και οφείλονται στη χρόνια φλεγμονή.
Ελλείψεις σε βιταμίνες και μικροθρεπτικά συστατικά απορυθμίζουν το ανοσοποιητικό σύστημα και προάγουν τη χρόνια φλεγμονή.
Ένας συνεχώς αυξανόμενος όγκος στοιχείων υποδεικνύει ότι ο τρόπος ζωής, ελλείψεις του οργανισμού και η διατροφή, συμβάλουν στην ανάπτυξη και στην επιδείνωση της πορείας των αυτοάνοσων νοσημάτων.
Τα αυτοάνοσα επηρεάζουν οποιοδήποτε μέρος του σώματος και μπορεί να αφορούν σε νοσήματα όπως η θυρεοειδίτιδα Hashimoto, η σκλήρυνση κατά πλάκας και ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος.
Ο σύγχρονος τρόπος ζωής και διατροφής, χαρακτηρίζεται από αυξημένη κατανάλωση επεξεργασμένων τροφίμων, ζάχαρης, οξειδωμένων λιπαρών, χαμηλή σωματική δραστηριότητα και έντονο στρες, και προκαλούν ελλείψεις και μεταβολικές διαταραχές που συμβάλλουν στην ανάπτυξη και εξέλιξη αυτοάνοσων νοσημάτων.
Ελλείψεις του Οργανισμού & Χρόνια Φλεγμονή
Η φλεγμονή είναι μια φυσική απόκριση του ανοσοποιητικού συστήματος σε επιβλαβή ερεθίσματα. Ωστόσο, η χρόνια φλεγμονή μπορεί να προκαλέσει βλάβη σε υγιείς ιστούς και όργανα, κάτι που είναι χαρακτηριστικό των αυτοάνοσων νοσημάτων.
Οι ελλείψεις σε βιταμίνες, μεταλλικά στοιχεία και αντιφλεγμονώδη μικροθρεπτικά συστατικά, σε συνδυασμό με την αντίσταση στην ινσουλίνη, δυσχεραίνουν την ικανότητα επούλωσης του οργανισμού, στους ασθενείς με αυτοάνοσο και επιδεινώνουν τη χρόνια φλεγμονή.
Ελλείψεις και μεταβολικές διαταραχές που δεν ανιχνεύονται εύκολα, περνούν απαρατήρητες για πολλά χρόνια και επηρεάζουν την ικανότητα διαχείρισης της φλεγμονής, ενώ παράλληλα επιδεινώνουν τους πόνους στις αρθρώσεις, τις μυϊκές κράμπες, τα επίπεδα ενέργειας, το σωματικό βάρος και τη διάθεση ασθενών με αυτοάνοσο νόσημα.
Μελέτη που δημοσιεύθηκε στο έγκριτο επιστημονικό περιοδικό Frontiers in Immunology, αναφέρει πως η διαταραχή της φυσιολογικής λειτουργίας των κυτταρικών μηχανισμών που αποτρέπουν ή πυροδοτούν τις φυσιολογικές αντιδράσεις του ανοσοποιητικού συστήματος, οδηγεί το σώμα μας να επιτίθεται αδιάκριτα στους δικούς του ιστούς και όργανα, ενώ κανονικά θα έπρεπε να τους προστατεύσει[1][2][3].
Ελλείψεις σε Μικροθρεπτικά Συστατικά
Μελέτες έχουν δείξει ότι ελλείψεις σε βιταμίνες, μεταλλικά στοιχεία και μεταβολικές διαταραχές, όπως η αντίσταση στην ινσουλίνη και η αλλοίωση του μικροβιώματος, μπορούν να διαταράξουν τις φυσιολογικές διεργασίες του ανοσοποιητικού μας συστήματος, γεγονός που με τη σειρά του οδηγεί σε αυξημένα επίπεδα φλεγμονής και μεγαλύτερο κίνδυνο αυτοάνοσης νόσου[4][5].
Ελλείψεις σε μικροθρεπτικά συστατικά όπως αυτή της βιταμίνης D, επηρεάζουν τη λειτουργία των Τ-ρυθμιστικών κυττάρων και είναι βασικός παράγοντας στην εκδήλωση αυτοάνοσου νοσήματος[6][7].
Η βιταμίνη D έχει αποδειχθεί ότι παίζει καθοριστικό ρόλο στη ρύθμιση της λειτουργίας των κυττάρων του ανοσοποιητικού. Η χορήγηση βιταμίνης D έχει βρεθεί ότι οδηγεί σε βελτιωμένη ρύθμιση του ανοσοποιητικού και μειωμένο κίνδυνο αυτοανοσίας.
Η βιταμίνη D προάγει επίσης την παραγωγή αντιφλεγμονωδών κυτοκινών, όπως η ιντερλευκίνη-10 και ο αυξητικός παράγοντας βήτα, οι οποίοι παράγονται από τα κύτταρα του ανοσοποιητικού και βοηθούν στην επιλεκτική καταστολή της ανοσολογικής απάντησης.
Οι ελλείψεις μικροθρεπτικών συστατικών, όπως η έλλειψη σεληνίου, ψευδαργύρου και βιταμίνης Α, έχουν επίσης συνδεθεί με μειωμένη λειτουργία των ρυθμιστικών κυττάρων και αυξημένο κίνδυνο αυτοανοσίας.
Για παράδειγμα, η ανεπάρκεια σεληνίου έχει αποδειχθεί ότι βλάπτει τη λειτουργία των ρυθμιστικών κυττάρων και αυξάνει τη φλεγμονή, ενώ η ανεπάρκεια ψευδαργύρου έχει συσχετιστεί με μειωμένο αριθμό ρυθμιστικών κυττάρων και αυξημένη ενεργοποίηση των κυττάρων που απορρυθμίζουν τη λειτουργία του ανοσοποιητικού.
Η ανεπάρκεια βιταμίνης Α έχει βρεθεί ότι μειώνει τη λειτουργία των ρυθμιστικών κυττάρων και αυξάνει τον κίνδυνο αυτοάνοσων διαταραχών, όπως ο διαβήτης τύπου 1.
Η απορρύθμιση του ανοσοποιητικού συστήματος και η αδυναμία του να διακρίνει τα υγιή κύτταρα, οδηγεί στη σταδιακή καταστροφή υγιών οργάνων και στην εκδήλωση αυτοάνοσων νοσημάτων, όπως είναι η ρευματοειδής αρθρίτιδα, η νόσος του Χασιμότο, ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος, η ψωρίαση και η σκλήρυνση κατά πλάκας.
Σε περίπτωση που δεν εντοπιστούν οι ελλείψεις και οι μεταβολικές διαταραχές που απορρυθμίζουν το ανοσοποιητικό σύστημα και προάγουν τη χρόνια φλεγμονή, η πορεία της υγείας επιδεινώνεται σταθερά, ενώ μειώνεται σημαντικά η απόκριση σε φαρμακευτικές αγωγές που στοχεύουν στην καταστολή του ανοσοποιητικού συστήματος και της φλεγμονής, όπως κορτιζόνη, αντιφλεγμονώδη φάρμακα και βιολογικοί παράγοντες.
Ειδικές Εξετάσεις Αλλάζουν την Οπτική στην Αντιμετώπιση των Αυτοάνοσων
Ο εντοπισμός και η αντιμετώπιση των μεταβολικών διαταραχών, μπορεί να γίνει μόνο με τη διενέργεια ειδικών εξετάσεων που αναλύουν μικρά μόρια στο αίμα. Ανιχνεύονται μεταβολικές διαταραχές που συνδέονται με την πορεία και την εκδήλωση των αυτοάνοσων νοσημάτων. Η μεταβολική κατάσταση ενός ατόμου είναι ο κύριος παράγοντας κινδύνου εκδήλωσης αυτής της κατηγορίας ασθενειών.
Το είδος των αναλύσεων δεν είναι συγκρίσιμο με τις κοινές εργαστηριακές εξετάσεις.
Πρόκειται για υψηλά εξειδικευμένες εξετάσεις, που διενεργούνται σελιγότερα από 10 εργαστήρια παγκοσμίως με πολύ υψηλά στάνταρ.
Στην Ελλάδα διενεργούνται αποκλειστικά στην κλινική μας.
Οι συγκεκριμένες εξετάσεις ονομάζονται μεταβολομικές αναλύσεις. Μετράνε πολύ μικρά μόρια που συμμετέχουν στις χημικές αντιδράσεις του οργανισμού. Το πλεονέκτημά τους είναι ότι καταγράφουν τις ακριβείς ελλείψεις και μεταβολικές διαταραχές, καθιστώντας έτσι αποτελεσματική την αντιμετώπιση και πρόληψη αυτοάνοσων και χρόνιων νοσημάτων[8][9][10].
Πρόκειται για μια κατηγορία εξειδικευμένων εξετάσεων που ανιχνεύουν περισσότερους από 80 δείκτες, που αφορούν[11][12][13][14][15]:
- Σε ελλείψεις μικροθρεπτικών συστατικών: ελλείψεις σε βιταμίνη D, βιταμίνη C, σελήνιο, ψευδάργυρο, αντιοξειδωτικά και ωμέγα-3 συνδέονται με επιδείνωση της λειτουργίας του ανοσοποιητικού συστήματος, της εμφάνισης φλεγμονής και της κατάστασης της υγείας ασθενών με αυτοάνοσο.
- Στην παραγωγή ενέργειας στα μιτοχόνδρια (οργανίδια όπου παράγεται ενέργεια στα κύτταρα): η μιτοχονδριακή δυσλειτουργία συνδέεται με κακή λειτουργία του ανοσοποιητικού και του ορμονικού συστήματος και ανάπτυξη αυτοανοσίας. Η μειωμένη απόδοση των μιτοχονδρίων, οδηγεί το ανοσοποιητικό σε υπερ-λειτουργία και σταδιακή έκπτωση της λειτουργίας του.
- Σε δυσχέρεια στο μεταβολισμό των απλών ζαχάρων: κατανάλωση απλών ζαχάρων μεγαλύτερη από αυτή που μπορεί να μεταβολίσει ο κάθε οργανισμός, πυροδοτεί φλεγμονές και είναι σημαντικός δείκτης για την πορεία των αυτοάνοσων.
- Στην αντίσταση στην ινσουλίνη: η ινσουλίνη λειτουργεί ως κατασταλτικός παράγοντας στη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος. Αυξημένα επίπεδα ινσουλίνης διαταράσσουν τη λειτουργία του ανοσοποιητικού, επιδεινώνουν την αυτοανοσία και επιταχύνουν την καταστροφή των οργάνων που πλήττονται από το νόσημα.
- Στο μεταβολισμό των νευροδιαβιβαστών: ουσίες όπως η ντοπαμίνη, η σεροτονίνη και η αδρεναλίνη μεταβιβάζουν μηνύματα μεταξύ των κυττάρων και ρυθμίζουν τη λειτουργία του νευρικού και ορμονικού συστήματος. Οι μεταβολομικές αναλύσεις παρέχουν ακριβή εικόνα για την έκκριση των συγκεκριμένων νευροδιαβιβαστών.
- Στο μεταβολισμό των λιπαρών οξέων: η σχέση μεταξύ ωμέγα-3 και ωμέγα-6 λιπαρών είναι σημαντικός δείκτης για την ικανότητα του οργανισμού να διαχειρίζεται τις φλεγμονές, ενώ παράλληλα παίζουν κεντρικό ρόλο στη ρύθμιση της φυσιολογικής απόκρισης του ανοσοποιητικού συστήματος.
- Στην κατάσταση της μικροβιακής χλωρίδας του οργανισμού: αλλοίωση του μικροβιώματος συνδέεται με επιδείνωση της λειτουργίας του ανοσοποιητικού συστήματος και της ικανότητας του να ξεχωρίζει μεταξύ των δικών του ιστών και εξωγενών στοιχείων, όπως παθογόνα μικρόβια και ιοί.
Τα αποτελέσματα των εξετάσεων αξιολογούνται από την επιστημονική ομάδα της κλινικής μας, ώστε να διαμορφωθεί το θεραπευτικό πλάνο, που ταιριάζει στον κάθε ασθενή.
Μέχρι και λίγα χρόνια πριν, η ακριβής καταγραφή των ελλείψεων σε κάθε άτομο ήταν ιδιαίτερα δύσκολη με τις κλασσικές μεθόδους μέτρησης. Έτσι η διόρθωση τους βασιζόταν σε γενικές οδηγίες. Τα τελευταία χρόνια, αυτή η ευαίσθητη μέθοδος μέτρησης, που ανιχνεύει μικρά μόρια στον οργανισμό, παρέχει ακριβή εικόνα για την κατάσταση της υγείας ενός ατόμου.
Με βάση την κλινική μας εμπειρία στους ασθενείς με αυτοάνοσο νόσημα, ιατρικές παρεμβάσεις στον τρόπο ζωής, στη διόρθωση των ελλείψεων και στη διατροφή με βάση με τα αποτελέσματα των μεταβολομικών αναλύσεων επιφέρουν:
- Βελτίωση της πορείας της νόσου, με αναχαίτιση της περαιτέρω καταστροφής του οργάνου που βάλλεται από το ανοσοποιητικό σύστημα.
- Συχνά παρατηρείται μείωση των επιπέδων των αυτο-αντισωμάτων.
- Μείωση του αισθήματος κόπωσης και αύξηση των επιπέδων ενέργειας.
- Μείωση της φλεγμονής και του πόνου.
- Βελτίωση της λειτουργίας του γαστρεντερικού.
- Βελτίωση της διάθεσης και μείωση των έντονων συναισθηματικών μεταπτώσεων, που συνοδεύουν τα αυτοάνοσα.
- Βελτίωση της ανταπόκρισης στη φαρμακευτική αγωγή.
- Βελτίωση των παραγόντων κινδύνου για καρδιαγγειακή νόσο.
Συνήθως απαιτούνται 6-8 μήνες για την επίτευξη μιας σημαντικής αλλαγής, ένα έτος για να σταθεροποιηθεί ο οργανισμός σε ένα καλύτερο επίπεδο λειτουργίας και δύο χρόνια για την επίτευξη των βέλτιστων αποτελεσμάτων.
Μέσα από την κλινική μας εμπειρία έχουμε διαπιστώσει ότι η διόρθωση ελλείψεων του οργανισμού σε βιταμίνες και άλλα στοιχεία και η αποκατάσταση των μεταβολικών διαταραχών, βελτιώνουν την ικανότητα του οργανισμού να διαχειρίζεται τη φλεγμονή, επιταχύνει τις διαδικασίες επούλωσης και μειώνει τη συμπτωματολογία όπως το αίσθημα πόνου, τη χρόνια κόπωση, τα χαμηλά επίπεδα ενέργειας που βιώνουν οι ασθενείς με αυτοάνοσο.
Σταδιακά οι ασθενείς βελτιώνουν την ποιότητα ζωής τους, και παρατηρούν μια σταθερή βελτίωση.
Είναι ζωτικής σημασίας η ταχύτερη δυνατή παρέμβαση για την αποκατάσταση των παραπάνω, με στόχο την αναστολή της εξέλιξης της νόσου.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ : Φανή Κλαδούχα
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου