Ἐφέτος συμπληρώθηκαν τρία χρόνια ἀπό τήν ἀναγραφή στίς Ἁγιολογικές Δέλτους τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἐπισκόπου Ἐδέσσης Καλλινίκου τοῦ Αἰτωλοῦ, πού ἔγινε στίς 23 Ἰουνίου 2020, ἀπό τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, καί στήν Ναύπακτο ἑορτάσθηκε μέ λαμπρότητα ἡ ἐπέτειος αὐτή τῆς ἁγιοκατατάξεως τοῦ ἁγίου Καλλινίκου.
Συγκεκριμένα, στό Παρεκκλήσιο τοῦ Ἁγίου πού εὑρίσκεται στό Βόρειο κλεῖτος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς Ναυπάκτου, τό ἀπόγευμα τῆς Τετάρτης, 22 Ἰουνίου, τελέσθηκε πανηγυρικός Ἑσπερινός μέ Ἀρτοκλασία, στόν ὁποῖο χοροστάτησε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεος.
Εἶχαν δέ ἐκτεθῆ πρός προσκύνηση καί ἁγιασμό τῶν πιστῶν ἡ εἰκόνα καί τό ἱερό λείψανο τοῦ ἁγίου Καλλινίκου.
Ὁ Σεβασμιώτατος στό κήρυγμά του ἀναφέρθηκε στόν ὅρο ἁγιοκατάταξη, πού δέν σημαίνει ὅτι μέ τήν ἀπόφαση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου γίνεται κάποιος ἅγιος, ἀλλά ὅτι κατατάσσεται στό Ἁγιολόγιο, γι’ αὐτό ἡ πράξη αὐτή εἶναι πράξη κατατάξεως στό ἁγιολόγιο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Στήν συνέχεια ἀνέφερε μερικές φράσεις ἀπό τήν Πράξη κατατάξεως στό ἁγιολόγιο τοῦ Μητροπολίτου Ἐδέσσης Καλλινίκου. Γράφεται ὅτι ὁ Ἅγιος βίωσε «θεοφιλῶς καί ἀσκητικῶς» καί διακρίθηκε «ἐν ὁσιότητι καί ἁγιότητι». Ὁ ἅγιος Καλλίνικος ἀγάπησε τόν Θεό, καί ἦταν Ἐπίσκοπος ἀσκητής, ὅσιος.
Ἔπειτα, γράφει ὅτι ἦταν «τύπος καί ὑπογραμμός ἀρετῆς καί ἐγκρατείας καί ἀγαθοεργίας». Ὁ ἅγιος Καλλίνικος διακρινόταν ἀπό τήν ἀρετή, τήν ἐγκράτεια καί τήν ἀγαθοεργία, τήν φιλανθρωπία του, ἔφυγε ἀπό τόν κόσμο αὐτόν πάμπτωχος. Τέλος, στήν Πράξη κατατάξεως στό ἁγιολόγιο τῆς Ἐκκλησίας γράφεται ὅτι ὅσο ζοῦσε καί μετά τόν θάνατό του ἀξιώθηκε ἀπό τόν Θεό «τοῦ χαρίσματος τῆς τῶν θαυμάτων ἐνεργείας». Ἐξεδίωξε δαιμόνια, ὅσο ζοῦσε, ἀπό δαιμονισμένους ἀνθρώπους, καί τώρα διαρκῶς θαυματουργεῖ μέ τήν ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ. Καθημερινῶς μᾶς πληροφοροῦν ὅτι γίνονται θαύματα, κυρίως ἀπό ἀσθένειες πού καί αὐτός ἀντιμετώπισε, πράγμα πού δείχνει ὅτι ἔχει μεγάλη παρρησία στόν Θεό ὡς φίλος του. Γι’ αὐτό πρέπει νά ζητᾶμε τίς πρεσβεῖες του.
Τό πρωί τῆς Πέμπτης, 23 Ἰουνίου, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεος προεξῆρχε τῆς πανηγυρικῆς θείας Λειτουργίας στό ἐν λόγῳ Παρεκκλήσιο καί κήρυξε τόν θεῖο λόγο.
Στό κήρυγμά του κατ’ ἀρχάς ἀναφέρθηκε σέ ἕνα γεγονός πού συνέβη μετά τήν εἴσοδο τοῦ Χριστοῦ στά Ἱεροσόλυμα, κατά τήν περιγραφή τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου (Ἰω. ιβ΄, 27-30).
Ὁ Χριστός εἶπε ὡς ἄνθρωπος: «Πάτερ δόξασόν σου τό ὄνομα». Καί τότε ἦρθε φωνή ἀπό τόν οὐρανό. «Καί ἐδόξασα καί πάλιν δοξάσω».
Τήν φωνή αὐτήν ἄκουσε ὁ ὄχλος. Ἄλλοι, ὅμως, ἔλεγαν ὅτι ἔγινε βροντή, ἄλλοι ὅτι τοῦ μίλησε Ἄγγελος. Τότε ὁ Χριστός εἶπε ὅτι «οὐ δι’ ἐμέ αὕτη ἡ φωνή γέγονεν, ἀλλά δι’ ἡμᾶς».
Οἱ Προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἄκουγαν τήν φωνή τοῦ Θεοῦ, ὅπως ὁ Σαμουήλ. Στήν Καινή Διαθήκη ἄλλες δύο φορές ἐλάλησε ὁ Θεός Πατήρ, στόν Ἰορδάνη ποταμό καί στό Ὄρος Θαβώρ.
Στήν συνέχεια, ὁ Σεβασμιώτατος εἶπεν ὅτι ὁ ἅγιος Καλλίνικος σέ δυσκολίες καί πειρασμούς ἔλεγε ὅτι «θά λαλήση ὁ οὐρανός», πίστευε, δηλαδή, ὅτι θά ὁμιλήση ὁ Θεός.
Αὐτό ἔδειχνε τήν πίστη του στόν Θεό, τήν ὑπομονή του, τήν ἀντιμετώπιση τῶν θεμάτων κατά Θεόν. Αὐτό ἔκαναν οἱ Προφῆτες ὅταν ἔλεγαν: «Λάλει, Κύριε, ὅτι ὁ δοῦλος σου ἀκούει». Ὁ Θεός τούς μιλοῦσε καί μετά ἔλεγαν στόν λαό: «Τάδε λέγει Κύριος».
Ἐλάλησε ὁ Θεός μέ τήν ἁγιοκατάταξή του καί λαλεῖ μέ τά θαύματα πού ἐπιτελοῦνται.
Κατέληξε ὁ Σεβασμιώτατος λέγοντας ὅτι πρέπει νά ἀναπτύξουμε διάλογο μέ τόν Θεό καί νά ἀκοῦμε τήν φωνή τοῦ οὐρανοῦ.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου