Νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Nature Scientific Reports, αξιολόγησε την επίδραση της θεραπείας με βιταμίνη D για τη βελτίωση της αντίστασης στην ινσουλίνη, σε ασθενείς με λιπώδη διήθηση του ήπατος[1].
Το λιπώδες ήπαρ είναι η αυξημένη εναπόθεση τριγλυκεριδίων και λίπους στο συκώτι, που προκύπτει ως συνέπεια της αντίστασης στην ινσουλίνη.
Πρόσφατα, σημαντικά επιστημονικά στοιχεία έχουν συνδέσει την έλλειψη βιταμίνης D με την εναπόθεση λίπους στο συκώτι. Η βιταμίνη D είναι γνωστό ότι ρυθμίζει την αντίσταση στην ινσουλίνη και τη χρόνια φλεγμονή.
Αντίσταση στην Ινσουλίνη
Η αντίσταση στην ινσουλίνη είναι μια μεταβολική διαταραχή που εμφανίζεται όταν τα κύτταρα του οργανισμού προσπαθούν να προστατευτούν από αυξημένα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα.
Η ινσουλίνη λειτουργεί ως κλειδί, που μόλις συνδεθεί στα κύτταρα επιτρέπει την είσοδο της γλυκόζης στο εσωτερικό τους. Όταν όμως καταναλώνουμε αυξημένες ποσότητες απλών ζαχάρων ή τροφών που μετατρέπονται εύκολα σε ζάχαρη, τα κύτταρα μας στην προσπάθεια τους να προστατευτούν από την αυξημένη πρόσληψη γλυκόζης, δεν ανταποκρίνονται πλέον στην ινσουλίνη. Η αντίσταση στην ινσουλίνη είναι η μειωμένη απόκριση των κυττάρων σε αυτήν.
Αντίσταση στην ινσουλίνη: Η ινσουλίνη λειτουργεί σαν κλειδί που επιτρέπει την είσοδο της γλυκόζης στα κύτταρα. Αριστερά φυσιολογικός μηχανισμός απορρόφησης ζαχάρου: η ινσουλίνη (μπλε σφαίρα) ενεργοποιεί την είσοδο του ζαχάρου (λευκοί κόκκοι) στο εσωτερικό ενός κυττάρου. Δεξιά παρά την ύπαρξη ινσουλίνης ο μηχανισμός απορρόφησης παραμένει κλειστός και δεν επιτρέπει την είσοδο του ζαχάρου.
Η αντίσταση στην ινσουλίνη είναι ένας από τους πιο σημαντικούς παράγοντες νόσου στο Δυτικό κόσμο. Συνδέεται με την ανάπτυξη αυτοάνοσων ασθενειών, καρδιαγγειακών, καρκίνου και διαβήτη.
Η ινσουλίνη έχει πολλαπλές μεταβολικές δράσεις. Μια από τις βασικές λειτουργίες της είναι η αποθήκευση λίπους. Αυξημένα επίπεδα ινσουλίνης «κλειδώνουν» τις καύσεις του λίπους και αυξάνουν την εναπόθεση του στον οργανισμό.
Αντίσταση στην Ινσουλίνη, Τρόπος Ζωής & Διατροφή
Υπάρχουν τροφές που απαιτούν την έκκριση παραπάνω ινσουλίνης για να μεταβολιστούν και τροφές που χρειάζονται λιγότερη. Τροφές που μετατρέπονται γρήγορα σε ζάχαρη μέσα στο σώμα, αυξάνουν την έκκριση ινσουλίνης. Ενώ τροφές όπως τα λαχανικά, το ψάρι, το κρέας, οι ξηροί καρποί, το λάδι ελιάς απαιτούν αμελητέες ποσότητες ινσουλίνης. Η σωματική άσκηση, επίσης μειώνει τα επίπεδα ινσουλίνης.
Ο καθιστικός τρόπος ζωής και η χρόνια αυξημένη κατανάλωση τροφών που αυξάνουν την έκκριση ινσουλίνης, μειώνουν σταδιακά την απόκριση των κυττάρων και του οργανισμού σε αυτήν. Έτσι απαιτούνται όλο και μεγαλύτερες ποσότητες αυτής της ορμόνης, για να προκληθεί το ίδιο μεταβολικό αποτέλεσμα.
Η αυξημένη κατανάλωση τροφών που μετατρέπονται γρήγορα σε ζάχαρη στο σώμα, όπως το ψωμί, τα γλυκά, οι πατάτες, το αλκοόλ, οι χυμοί φρούτων, τα αναψυκτικά, μαζί με το αυξημένο σωματικό βάρος και τη χαμηλή φυσική δραστηριότητα, είναι μερικοί από του παράγοντες που επιδεινώνουν το μεταβολικό σύνδρομο και τη λιπώδη διήθηση του ήπατος, επηρεάζοντας αρνητικά την πορεία χρόνιων και αυτοάνοσων νοσημάτων[2][3][4][5].
Η αντίσταση στην ινσουλίνη είναι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες κινδύνου για χρόνια νόσο, καθώς προωθεί τις φλεγμονές, αυξάνει την ταχύτητα πολλαπλασιασμού των κυττάρων και συμμετέχει στην ανάπτυξη αυτοάνοσων και χρόνιων νοσημάτων[6][7].
Ένα από τα πιο κοινά προβλήματα που οφείλονται στην αντίσταση στην ινσουλίνη, είναι η εναπόθεση λίπους στο συκώτι.
Σε κάποια άτομα, το λιπώδες ήπαρ οδηγεί στην ανάπτυξη χρόνιας φλεγμονής (μη-αλκοολική ηπατίτιδα), μια επιθετική φλεγμονώδη κατάσταση στο συκώτι, που μπορεί να οδηγήσει σε κίρρωση ή καρκίνο του ήπατος.
Έλλειψη Βιταμίνης D & Αντίσταση στην Ινσουλίνη
Πρόσφατα, σημαντικά επιστημονικά στοιχεία έχουν συνδέσει την έλλειψη βιταμίνης D με την εναπόθεση λίπους στο συκώτι. Η βιταμίνη D ρυθμίζει την αντίσταση στην ινσουλίνη και τη χρόνια φλεγμονή.
Η μελέτη που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Nature Scientific Reports, αξιολόγησε την επίδραση της θεραπείας με βιταμίνη D, σε ασθενείς με αντίσταση στην ινσουλίνη και λιπώδη διήθηση του ήπατος.
Οι ερευνητές αξιολόγησαν τα στοιχεία επτά κλινικών μελετών με 735 ασθενείς. Τα αποτελέσματα επιβεβαίωσαν ότι η χορήγηση βιταμίνης D, βελτιώνει την αντίσταση στην ινσουλίνη.
Επιπλέον η συμπληρωματική χορήγηση βιταμίνης D μείωσε και τα επίπεδα ενός σημαντικού δείκτη της ηπατικής λειτουργίας, της τρανσαμινάσης ALT. Αυξημένα επίπεδα αυτής της τρανσαμινάσης συνδέονται με βλάβη στο ήπαρ. Η μείωση των επιπέδων της ALT επιβεβαιώνει ότι η χορήγηση βιταμίνης D, έχει θετική δράση στο συκώτι ασθενών με αντίσταση στην ινσουλίνη και λιπώδη διήθηση.
Η αντίσταση στην ινσουλίνη και η έλλειψη βιταμίνης D είναι δύο από τους πιο σημαντικούς παράγοντες που συμβάλλουν στην ανάπτυξη νόσου σήμερα. Επηρεάζουν την υγεία μας σε πολλαπλά επίπεδα και αυξάνουν τον κίνδυνο εκδήλωσης πληθώρας νοσημάτων.
Η αντιμετώπιση τους είναι ζωτικής σημασίας για τη βελτίωση της υγείας ασθενών με αυτοάνοσα νοσήματα, υπέρταση, διαταραχές στο μεταβολισμό των λιπιδίων, διαβήτη, παχυσαρκία, καρκίνο και χρόνιες φλεγμονές.
Για την επίλυση της αντίστασης στην ινσουλίνη, δεν αρκεί μόνο η διόρθωση της έλλειψης βιταμίνης D. Απαιτείται επάρκεια σε βιταμίνες, μεταλλικά στοιχεία, μικροθρεπτικά συστατικά, ένζυμα, αμινοξέα που είναι απαραίτητα:
- στην ομαλή έκκριση και λειτουργία της ινσουλίνης: μαγνήσιο, χρώμιο, βιταμίνες του συμπλέγματος Β, βιταμίνη Κ2, βιταμίνη D3, προβιοτικά)
- στη φυσιολογική ολοκλήρωση των διαδικασιών επούλωσης του δέρματος και των ιστών: βιταμίνη C, ψευδάργυρος, βιταμίνη Ε, αμινοξέα, αντιοξειδωτικά, βιταμίνη D3.
- στη διαχείριση της χρόνιας φλεγμονής: ω-3 λιπαρά οξέα, βιταμίνη C, βιταμίνη D3.
- στη φυσιολογική λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος: βιταμίνη D3, βιταμίνη C, ω-3 λιπαρά, προβιοτικά, ψευδάργυρος.
Ελλείψεις του οργανισμού σε θρεπτικά στοιχεία και βιταμίνες, που συμμετέχουν στις μεταβολικές διεργασίες του οργανισμού, επηρεάζουν αρνητικά την πορεία της υγείας, διευκολύνουν την ανάπτυξη αντίστασης στην ινσουλίνη και δυσχεραίνουν την επούλωση των ιστών και την ανάπτυξη φλεγμονής[8][9][10].
Εάν δε διαχειριστούν οι ελλείψεις και οι μεταβολικές διαταραχές που εμπλέκονται στην ανάπτυξη νόσου, η πορεία της υγείας ασθενών με αντίσταση στην ινσουλίνη, λιπώδη διήθηση και ελλείψεις σε μικροθρεπτικά συστατικά, χαρακτηρίζεται από σταθερή επιδείνωση. Η επιδείνωση μπορεί να αφορά στην ηπατική λειτουργία, στην ανάπτυξη χρόνιων φλεγμονών, χαμηλά επίπεδα ενέργειας, δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού και αυξημένο κίνδυνο εκδήλωσης νόσου.
Ιατρικές παρεμβάσεις στον τρόπο ζωής, στη διόρθωση των ελλείψεων και στη διατροφή, παράλληλα με τη λήψη φαρμακευτικής αγωγής, βελτιώνουν συνολικά την κατάσταση υγείας αυτών των ασθενών.
Ειδικές εξετάσεις που μετρούν πολύ μικρά μόρια, εντοπίζουν τις ακριβείς ιατρικές παρεμβάσεις που πρέπει να γίνουν στον τρόπο ζωής και διατροφής και επιφέρουν μακροχρόνια και σημαντική βελτίωση στην πλειοψηφία των περιπτώσεων.
Ειδικές Εξετάσεις Καθορίζουν την Αντιμετώπιση των Αυτοάνοσων Νοσημάτων
Είναι σημαντικό για τους ασθενείς που αντιμετωπίζουν μεταβολικές διαταραχές να εντοπίσουν τις ακριβείς ελλείψεις που επηρεάζουν την υγεία τους.
Μέχρι και λίγα χρόνια πριν, η ακριβής καταγραφή των ελλείψεων σε κάθε άτομο ήταν ιδιαίτερα δύσκολη με τις κλασσικές μεθόδους μέτρησης. Έτσι η διόρθωση τους βασιζόταν σε γενικές οδηγίες.
Τα τελευταία χρόνια, μια νέα κατηγορία εξετάσεων που ανιχνεύει μικρά μόρια στον οργανισμό, παρέχει ακριβή εικόνα για τις ελλείψεις και τις μεταβολικές διατραχές όπως η αντίσταση στην ινσουλίνη που επηρεάζουν την κατάσταση της υγείας ενός ατόμου.
Πρόκειται για μια ευαίσθητη μέθοδο μέτρησης. Οι συγκεκριμένες εξετάσεις ονομάζονται μεταβολομικές αναλύσεις. Ανιχνεύουν περισσότερους από 80 δείκτες που σχετίζονται άμεσα με την κατάσταση της υγείας ενός ατόμου.
Οι εξετάσεις εντοπίζουν ανεπάρκειες σε βιταμίνες και άλλα στοιχεία που σχετίζονται:
- με την αντίσταση στην ινσουλίνη
- το μεταβολισμό των ζαχάρων
- των μεταβολισμό των λιπιδίων
- τη διαχείριση της φλεγμονής
- την παραγωγή ενέργειας
- την κατάσταση της μικροβιακής χλωρίδας του εντέρου
- τη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος
Τα αποτελέσματα των εξετάσεων συνοδεύονται από το κατάλληλο θεραπευτικό πλάνο που ταιριάζει στον κάθε ασθενή και η σταθερή παρακολούθηση από γιατρό είναι απαραίτητη.
Η αγωγή αποτελείται από βιταμίνες και μικροθρεπτικά συστατικά, διατροφή, καθώς και συστάσεις που αφορούν στον τρόπο ζωής, με βάση τα αποτελέσματα των εξετάσεων.
Παράλληλα, ο ασθενής συνεχίζει να ακολουθεί την ενδεδειγμένη φαρμακευτική αγωγή που λαμβάνει.
Καθώς οριακές ελλείψεις του οργανισμού σε μικροθρεπτικά συστατικά, συσσωρεύονται σταδιακά στο χρόνο και οδηγούν σε νόσο, χρειάζεται χρόνος και προσπάθεια για τη διόρθωση τους.
Η διενέργεια των εξετάσεων είναι το πρώτο βήμα.
Στη συνέχεια, ο γιατρός σχεδιάζει το κατάλληλο θεραπευτικό πλάνο που ταιριάζει στον κάθε ασθενή, με βάση τα αποτελέσματα των εξετάσεων.
Ο ασθενής εφαρμόζει την αγωγή για την αντιμετώπιση του νοσήματός του και τη βελτίωση της υγείας του. Είναι κάτι που χρειάζεται χρόνο και προσπάθεια, σε συνδυασμό με σταθερή παρακολούθηση από την ομάδα μας.
Συνήθως απαιτούνται 6-8 μήνες για την επίτευξη μιας σημαντικής αλλαγής και ένα έτος για να σταθεροποιηθεί ο οργανισμός σε ένα καλύτερο επίπεδο λειτουργίας.
Ο έλεγχος των συμπτωμάτων, η ρύθμιση της φλεγμονής, η αύξηση των επιπέδων ενέργειας και η ρύθμιση του βάρους σε φυσιολογικά επίπεδα είναι τα πιο κοινά σημεία βελτίωσης.
Μέσα από τη κλινική μας εμπειρία με χιλιάδες ασθενείς, η διόρθωση της αντίστασης της ινσουλίνης με ιατρικές παρεμβάσεις στον τρόπο ζωής, στη διόρθωση των ελλείψεων του οργανισμού και στη διατροφή:
- Μειώνει το αίσθημα κόπωσης και να ενισχύσει τα επίπεδα ενέργειας
- Οδηγεί σε βελτίωση του μεταβολισμού και μείωση του σωματικού βάρους
- Αυξάνει την απώλεια σπλαχνικού λίπους στην κοιλιακή χώρα
- Βελτιώνει τους ηπατικούς δείκτες και την ηπατική λειτουργία
- Μειώνει τον κίνδυνο εκδήλωσης καρδιαγγειακού νοσήματος και διαβήτη
- Βελτιώνει το μεταβολισμό του σακχάρου και των λιπιδίων
Έχοντας βοηθήσει πάνω από 25.000 ασθενείς, έχουμε διαπιστώσει ότι η διόρθωση ελλείψεων του οργανισμού σε βιταμίνες και άλλα στοιχεία, η αποκατάσταση του μεταβολισμού και η ρύθμιση του βάρους σε φυσιολογικά επίπεδα, αλλάζουν ριζικά την πορεία της υγείας σε άτομα με αυτοάνοσα και χρόνια νοσήματα προς το καλύτερο και βελτιώνουν την ποιότητα ζωής των ασθενών, από μια εικόνα σταθερής επιδείνωσης, σε μια σταθερής βελτίωσης(14-19).
Είναι ζωτικής σημασίας η ταχύτερη δυνατή παρέμβαση για την αποκατάσταση των παραπάνω, με στόχο την αναστολή της επιδείνωσης της υγείας[11][12][13].
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Φανή Κλαδούχα
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου