"Πού θα πας και θέλεις να μ' αφήσεις, μια βραδιά σε μένα θα γυρίσεις" θα σου τραγουδούσε αν είχε στόμα και μίλαγε το missionary, που λένε και οι Άγγλοι το Ιεραποστολικό. Γιατί σκέψου σε παρακαλώ, ό,τι στάση κι αν δοκιμάσετε, όσες βόλτες και να φέρετε πάνω στο στρώμα, ό,τι ακροβατικό κι αν επιχειρήσετε, στο τέλος από πάνω σου θα τον έχεις, τον σατανά (ή από κάτω σου, αλλά τώρα εστιάζουμε στην υπεροχή του ιεραποστολικού, οπότε το "εσύ από πάνω", θα καλυφθεί σε επόμενο αντίστοιχο πόνημα).
Για κάποιους αυτή η τόσο διαχρονική ερωτική στάση που ίσως στο μυαλό πολλών ανθρώπων στα παλιά τα χρόνια ταυτιζόταν με αυτό που λέμε πλέον κωδικοποιημένα ως "σεξ" (γιατί σιγά να μην δοκίμαζε ανεστραμμένη καουμπόισσα ο homo sapiens) συμβολίζει την ερωτική ρουτίνα του μέσου ζευγαριού που βαριέται να σταθεί αλλιώς για να κάνει αυτό που έτσι κι αλλιώς καταλήγει για όλους στο ίδιο (εννοώ τον οργασμό κι εύχομαι να ισχύει όντως αυτό που μόλις είπα). Πράγματι, στο Ιεραποστολικό η φανέλα δύσκολα μουσκεύει γι' αυτό και του έχουμε αδυναμία καθώς είναι φιλική με κάθε φυσική κατάσταση. Αλλά αυτός δεν είναι ο μόνος λόγος που κονταροχτυπιέται με 1-2 ερωτικές στάσεις ακόμα ως η καλύτερη. Σου 'χω μερικούς ακόμα:
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου