Τον παρακολουθώ αρκετό καιρό τώρα και απορώ. Και όχι μόνον απορώ, αλλά δεν αισθάνομαι και άνετα...
Μα γιατί καγχάζει, σκάει στα γέλια; Tι συμφωνία πέτυχε, τι ευχάριστο έμαθε που τον κάνει τόσο χαρούμενο, τόσο αμέριμνο, τόσο ευτυχισμένο που και οι διπλανοί του φαίνονται να απορούν, συγκρατημένα μεν, αλλά με εμφανή τρόπο;
Και αυτό δεν συμβαίνει μια φορά, που ασφαλώς δεν θα ήταν άξιο προσοχής. Συμβαίνει κάθε φορά που βρίσκεται στο εξωτερικό τελευταία.
Αναφέρομαι στον Πρωθυπουργό της Ελλάδας, ο οποίος στις τελευταίες επισκέψεις του στο εξωτερικό στο πλαίσιο των συναντήσεών του στην Ευρωπαϊκή Ενωση μοιάζει με τον πιο ξένοιαστο, ικανοποιημένο άνθρωπο στον Κόσμο, που πέτυχε τους πιο δύσκολους στόχους του. Φαίνεται να αστειεύεται με τους συναδέλφους του, να κάνει ασυνήθιστες για πρωθυπουργό χειραψίες και, κυρίως, να σκάει στα γέλια, προς εμφανή έκπληξη των συνομιλητών του.
Αντίθετα, όταν ο Πρωθυπουργός είναι στην Ελλάδα, για παράδειγμα στη Βουλή, είναι βλοσυρός, θυμωμένος, σκεφτικός, προβληματισμένος.
Δίνει την εικόνα κάποιου που σηκώνει τις τύχες των ανθρώπων της Γης πάνω του και που όμως κανένας δεν τον καταλαβαίνει.
Θα μου πείτε, μα είναι κακό να σκάει στα γέλια ο Πρωθυπουργός; Οχι, δεν είναι. Αν βέβαια συντρέχει λόγος. Αν δικαιολογείται από αυτά που πληροφορείται. Αν για παράδειγμα σε κάποια σύσκεψη του ανακοίνωσαν, ότι θα συμμετάσχει το ΔΝΤ στο μνημόνιο, ότι θα «κουρέψουν» το χρέος, ότι θα μειώσουν τον στόχο του πλεονάσματος, ότι η ανεργία πέφτει κατακόρυφα και ότι η ακραία φτώχεια το ίδιο, ότι οι Τούρκοι συμφώνησαν να μην κάνουν ξανά παραβιάσεις στο Αιγαίο, αν...
Συμβαίνει τίποτα από αυτά; Αν ναι, δεν θα ήταν καλό να το μάθουμε κι εμείς, για να γελάσουμε;
Μήπως μαθαίνει -σε κάθε επίσκεψη- κάτι άλλο ευχάριστο που τον αφορά προσωπικά;
Μήπως, για παράδειγμα, εξασφάλισε την υποστήριξη του Σόιμπλε, για τον οποίο τελευταία μιλά με προσεκτικά λόγια; Μήπως του είπαν ότι είναι Ο.Κ. να κάνει εκλογές αργότερα αντί για τώρα;
Προσέξτε. Επαναλαμβάνω ότι αυτό, το να σκάει στα γέλια, δεν συνέβη μια φορά. Είναι κάθε φορά, τον τελευταίο καιρό. Και είναι τόσο ασυμβίβαστο με τα γεγονότα στη χώρα, που προκαλεί ερωτηματικά.
Μήπως είναι τόσο απομονωμένος από τα προβλήματα της χώρας που δεν γνωρίζει την πραγματική κατάσταση; Οτι, για παράδειγμα, το 13,6% του πληθυσμού (1.488.714 άτομα) ζει σε συνθήκες «ακραίας φτώχειας», όπως την αποκαλούν, δηλαδή ζει με 176 ευρώ για ένα μονομελές και 879 ευρώ για ένα τετραμελές νοικοκυριό;
Είναι ποτέ δυνατόν; Αν όχι, τότε γιατί.... καγχάζει;
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου