Αν κρίνει κανείς από τον τρελό χορό των αγορών -τουλάχιστον χθες το πρωί- η μεγάλη κρίση που απειλούσε την Γαλλία, την Ευρωπαϊκή Ενωση και το ευρώ, αποφεύχθηκε.
Ο πρώην τραπεζίτης, πρώην σοσιαλιστής 39χρονος Μακρόν, που ίδρυσε το δικό του κόμμα πριν ένα μόλις χρόνο βγήκε πρώτος, με περίπου 24% των ψήφων με δεύτερη την ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν, που πήρε κάτω από 22%.
Ετσι λοιπόν, στον δεύτερο και τελικό γύρο στις 7 Μαΐου, ο Μακρόν αναμένεται να εκλεγεί πρόεδρος της Γαλλίας με την υποστήριξη των περισσότερων άλλων κομμάτων.
Είναι αυτό βέβαιο; Στις εκλογές τίποτα δεν είναι βέβαιο, αλλά αυτό δείχνουν οι δημοσκοπήσεις.
Αλλά έστω αν εκλεγεί, τότε θα πρέπει να θεωρούμε ότι λύθηκε το θέμα με την Ευρωπαϊκή Ενωση;
Ασφαλώς όχι. Αυτό που θα σημαίνει είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση απλά κέρδισε ακόμα μια παράταση για να διορθώσει τα κακώς κείμενα.
Ας δούμε όμως σε περισσότερο βάθος τι συνέβη, κι αν αυτά έχουν καμιά σχέση με την Ελλάδα.
Κατ’ αρχήν, είναι σημαντικό ότι για πρώτη φορά, μετά από 59 χρόνια, τα δυο κόμματα που εναλλάσσονταν στην εξουσία στη Γαλλία, δεν πέρασαν στον δεύτερο γύρο. Το μήνυμα που εκπέμπει με την απόφαση αυτή ο γαλλικός λαός είναι πολύ σημαντικό.
Δεύτερον, ας δούμε τις βασικές θέσεις στην οικονομία των δυο νικητών-υποψηφίων κι ας ξεκινήσουμε από τον Μακρόν:
Ο νεαρός πολιτικός υπόσχεται να ακολουθήσει μια σαφέστατα διαφορετική οικονομική πολιτική -σχεδόν μονεταριστική θα την έλεγαν οι «προοδευτικές» δυνάμεις στην Αθήνα- από αυτή των προκατόχων του που έχει καθηλώσει την Οικονομία, με την ανεργία ανάμεσα στη νεολαία να φτάνει στο 23%.
Υπόσχεται, λοιπόν, να επαναπροσδιορίσει την ισορροπία που υπάρχει μεταξύ της κρατικής και ιδιωτικής οικονομίας με το να μειώσει τις θέσεις εργασίας στο δημόσιο κατά χιλιάδες και επίσης να μειώσει το ποσοστό φορολογίας από 33,3 στο 25%.
Επιπλέον, υπόσχεται να αναβαθμίσει τον εργατικό νόμο που προστατεύει αυτούς που ήδη εργάζονται σε βάρος των νέων προσλήψεων.
Και, βέβαια, θα κρατήσει την Γαλλία στην ελεύθερη αγορά εμπορίου και μετανάστευσης της Ευρώπης.
Μεγάλες λοιπόν μεταρρυθμίσεις στην Οικονομία, παραμονή -και βάθεμα ακόμα- της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Αντίθετα, η Λε Πεν υπόσχεται να γυρίσει το ρολόι της Γαλλίας πίσω στην περίοδο περίπου του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, να ασκεί έλεγχο στο εμπόριο, να χρησιμοποιήσει τα λεφτά του Δημοσίου για να στηρίξει τη μεγάλη βιομηχανία, να ελέγχει αυστηρά τους μετανάστες, να βγει από το ευρώ και να στραφεί προς τον Πούτιν.
Το μήνυμά της, άσχετα από το τι θα γίνει στον δεύτερο γύρο, θα έχει απήχηση στον πληθυσμό όσο αισθάνεται εγκαταλελειμμένος από την ελίτ της χώρας.
Οποιος λοιπόν και να κερδίσει τις εκλογές, η Γαλλία θα αλλάξει. Η παρούσα δομή της ξεπεράστηκε. Ο λαός της ζητά εργασία, αξιοπρέπεια, προτεραιότητα στην αντιμετώπισή τους από το κράτος.
Τι σας θυμίζει αυτό;
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου