O υπουργός των Εξωτερικών της Ελλάδας, Νίκος Κοτζιάς, δεν είναι ακριβώς το μοντέλο του υπουργού Εξωτερικών που χρειάζεται η Ελλάδα.
Ανθρωπος προσηλωμένος σε ιδεολογικές αντιλήψεις μιας άλλης εποχής, με ανεξήγητα στενές σχέσεις με τους Ρώσους, με αυταρχικές τάσεις -κυρίως όσον αφορά τα ΜΜΕ- δεν εμπνέει ακριβώς την εμπιστοσύνη που απαιτείται από κάποιον που χειρίζεται τα εθνικά θέματα, ιδιαίτερα με έναν Πρωθυπουργό που δείχνει λίγο ενδιαφέρον προς αυτά.
Κι όμως, ο κ. Κοτζιάς είναι ο υπ. Εξωτερικών της Ελλάδας. Και ως τέτοιος πραγματοποιεί επίσκεψη στην Ουάσιγκτον όπου θα συναντηθεί με τον Αμερικανό ομόλογό του, την πρώτη συνάντηση Ελληνα επισήμου με την κυβέρνηση του Ντόναλντ Τραμπ. Ως τέτοιου, του ευχόμαστε, κάθε επιτυχία.
Ο κ. Κοτζιάς επισκέπτεται τις ΗΠΑ σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο για την Ελλάδα εξαιτίας της αστάθειας στην περιοχή που δημιουργεί η τουρκική προκλητικότητα.
Ως εκ τούτου, η αποστολή του Ελληνα υπουργού των Εξωτερικών κ. Κοτζιά είναι εξαιρετικά σημαντική.
Δεν έρχεται βέβαια για να ενημερώσει την αμερικανική πλευρά για τις διαμορφούμενες εξελίξεις.
Είναι βέβαιο ότι οι Αμερικανοί γνωρίζουν τα ίδια ή και περισσότερα από ό,τι η Ελλάδα για τις προθέσεις -και τα μέσα- της Τουρκίας.
Εξάλλου, νωπή είναι η δήλωση του πρέσβη της Αμερικής στην Αθήνα ότι «ανησυχεί για ατυχήματα» στο Αιγαίο.
Ερχεται για να προωθήσει τις θέσεις που η Ελλάδα επιθυμεί να δει τις ΗΠΑ να παίρνουν σε σχέση με την Τουρκία, και να εξηγήσει τι προτίθεται η Ελλάδα να δώσει, τόσο στην Τουρκία όσο και στην Αμερική.
Ας αρχίσουμε από την Τουρκία.
Η Ελλάδα δεν μπορεί να προβεί σε καμιά εδαφική ή άλλη υποχώρηση που θίγει την εθνική της κυριαρχία. Αυτό θα ήταν εντελώς απαράδεκτο και θα πρέπει ο κ. Κοτζιάς να το καταστήσει απόλυτα σαφές στους συνομιλητές του.
Η Αθήνα όμως πρέπει να βρει έναν τρόπο να ικανοποιήσει το αίτημα του Ερντογάν για την επιστροφή των οκτώ (8) αξιωματικών, τους οποίους κατηγορεί ότι εμπλέκονται στο πραξικόπημα εναντίον του, και οι οποίοι έχουν ζητήσει άσυλο στην Ελλάδα. Εξάλλου -για να είμαστε δίκαιοι- το είχε υποσχεθεί ο Τσίπρας στον Τούρκο Πρόεδρο.
Οσον αφορά τις ΗΠΑ, η κυβέρνηση Τσίπρα παραχωρεί σχεδόν χωρίς προηγούμενο προσβάσεις στις αμερικανικές Ενοπλες Δυνάμεις στα εδάφη της, από την πολύτιμη βάση της Σούδας, μέχρι τον Πειραιά, τη Θεσσαλονίκη και αλλού.
Και πολύ καλά κάνει. Για την ακρίβεια πρόκειται για μια από τις πιο θετικές ενέργειες της κυβέρνησης Τσίπρα.
Επιπλέον, οι γενικές σχέσεις των δυο χωρών, με την εξαίρεση μερικών, ενοχλητικών περισσότερο παρά ιδιαίτερης ουσίας παρεμβάσεις της Αθήνας στην ΕΕ υπέρ της Ρωσίας -και του Ιράν- βρίσκονται σε εξαιρετική κατάσταση.
Αρα, λοιπόν, μένει το κεντρικό ζήτημα. Τι είναι αυτό που η Ελλάδα ζητά από τις ΗΠΑ να κάνουν σχετικά με την Τουρκία.
Κοιτάξτε: Η συμπεριφορά του Ερντογάν γίνεται όλο και πιο απρόβλεπτη, όλο και πιο αλλοπρόσαλλη, όλο και πιο επικίνδυνη.
Για να υπερψηφιστεί το «Ναι», η αναθεώρηση του Συντάγματος που θα του δώσει σχεδόν σουλτανικές εξουσίες, φαίνεται αποφασισμένος να κάνει τα πάντα.
Δείτε τον «πόλεμο» των ύβρεων που εκτόξευσε κατά της Γερμανίας για την ψήφο των ομογενών του εκεί.
Δείτε πώς αντιμετώπισε την Ολλανδία όταν αυτή απαγόρευσε στο αεροπλάνο του Υπουργού των Εξωτερικών της χώρας του να προσγειωθεί στο Ρότερνταμ για να μιλήσει στους ομοεθνείς τους εκεί υπέρ της συνταγματικής αλλαγής.
Συνεπής στο λεξιλόγιο που χρησιμοποίησε κατά της Γερμανίας, τους αποκάλεσε «φασίστες» και «απομεινάρια των Ναζί».
Αυτή βέβαια δεν είναι μια κανονική συμπεριφορά ενός αρχηγού κράτους προς ένα άλλο κράτος. Κάτι πάει στραβά.
Με αυτά λοιπόν, τα δεδομένα, και με βάση την μέχρι τώρα συμπεριφορά του έναντι της Ελλάδας ποιος μπορεί να αποκλείσει, ιδίως σε περίπτωση που βλέπει το δημοψήφισμα να καταψηφίζεται, να διατάξει ένα «ατύχημα» στο Αιγαίο;
Αυτό είναι λοιπόν το μεγάλο ζητούμενο της Ελλάδας από τις ΗΠΑ.
Αυτή είναι η κεντρική αποστολή του κ. Κοτζιά.
Του ευχόμαστε κάθε επιτυχία.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου