Η κυβέρνηση, ο Πρωθυπουργός και οι Υπουργοί της δηλαδή, στην κρίσιμη αυτή συγκυρία για την Ελλάδα, είναι κυρίως επιφορτισμένοι με δυο σπουδαίες αποστολές: Την έξοδο της χώρας από την κρίση και την εξασφάλιση της εδαφικής της ακεραιότητας.
Με βάση τα άτομα -και τα κριτήρια της επιλογής τους- πιστεύει κανείς ότι μπορούν να επιτευχθούν αυτοί οι εθνικοί στόχοι;
Και, πιθανώς, το χειρότερο είναι ότι ενώ διερχόμαστε μια τόσο κρίσιμη περίοδο οι περιορισμένες αντιδράσεις που υπάρχουν έχουν περισσότερο να κάνουν με την επιφάνεια παρά με την ουσία.
Και η χώρα τραβά την... κατηφόρα.
Οποιος δεν αντιλαμβάνεται ότι τέτοια καμώματα ρίχνουν πολύ χαμηλά -προκλητικά χαμηλά- το επίπεδο της πολιτικής και των πολιτικών στη χώρα, ας το ξαναεξετάσει. Οχι όμως με ξεπερασμένες κομματικές παρωπίδες, αλλά με εθνικά κριτήρια.
Και δεν μας απασχολεί τόσο το μέγεθος της κοροϊδίας της συνεχούς μετακίνησης του κ. Τσίπρα προς τους μνημονικούς και τη φανερή αγωνία του να ικανοποιήσει τις επιθυμίες τους.
Από μια άποψη καλά κάνει.
Μας ενοχλεί όμως, και πολύ, ότι χρειάστηκε η χώρα να πληρώσει το βαρύ κόστος της υπουργίας του Γιάνη Βαρουφάκη, του Νίκου Φίλη και του Νίκου Παππά, πριν ο κ. Τσίπρας αντιληφθεί τα λάθη που διέπραξε.
Και πώς είναι δυνατόν να μην αντιλαμβάνεται τώρα ότι η υπουργοποίηση νεαρών βοηθών στου Μαξίμου και ο διορισμός γραμματέως ως υπουργού στο Εργασίας, στην κρίσιμη περίοδο της διαπραγμάτευσης του εργασιακού θέματος με την τρόικα, δεν θα οδηγήσει στο καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα για τους εργαζομένους; ’H μήπως σ’ αυτό ακριβώς αποσκοπεί;
Και, πάντως, η κυβέρνηση αυτή είναι η κυβέρνηση με τους περισσότερους ομογενείς υπουργούς, την Ράνια Αντωνοπούλου (αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας) και τον Δημήτρη Παπαδημητρίου (υπουργός Ανάπτυξης).
Και οι δυο ήταν καθηγητές στο Bard College -αν δεν το έχετε ξανακούσει δεν είστε οι μόνοι- πρόκειται για ένα μικρό Κολέγιο (2.469 φοιτητές) στο Annandale -On-Hudson, 90 μίλια βόρεια της Νέας Υόρκης.
Ο Δημήτρης Παπαδημητρίου, είναι πρόεδρος του Levy Economics Institute of Bard - Ενα ερευνητικό κέντρο, όχι ιδιαίτερα γνωστό και εκτελεστικός αντιπρόεδρος του Κολεγίου.
Πιθανόν να ήταν πιο κατάλληλος ως υπουργός Παιδείας, παρά ως υπουργός Ανάπτυξης. Και, πάντως, έχει ενδιαφέρον ότι ούτε η Αντωνοπούλου ούτε ο Παπαδημητρίου είναι άγνωστοι -γνωστοί- στην κοινότητά μας. Τόσο είναι το ενδιαφέρον τους για τον Ελληνισμό;
Τέλος, άφησε στα κρίσιμα υπουργεία Εξωτερικών και Αμυνας δυο από τους πιο ακατάλληλους Υπουργούς. Ολοι αντιλαμβανόμαστε το γιατί.
Παίζει όμως εκεί που δεν πρέπει ο Πρωθυπουργός.
Με αυτά τα δεδομένα, σε τι μπορεί να ελπίζει κανείς και πόσο μπορεί να κρατήσει αυτή η κατάσταση;
Ιδωμεν.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου