Υπάρχουν πολλές ενδείξεις ότι η δημοκρατία στην Ελλάδα διέρχεται μια δύσκολη περίοδο.
Αυτό το καταγγέλλουν κόμματα, όπως η Νέα Δημοκρατία, ακαδημαϊκοί, δικαστές, δημοσιογράφοι και άλλοι.
Δυστυχώς, αυτή είναι η ζοφερή πραγματικότητα.
Και μάλιστα απειλείται η ελευθερία του Τύπου, ένας από τους θεσμούς από όπου συνήθως ξεκινούν οι επιθέσεις κατά της δημοκρατίας, και μάλιστα ο διώκτης της είναι ο Υπουργός Εξωτερικών της χώρας.
Συνήθως, κατά τη μεγάλη τους πλειοψηφία, οι υπουργοί αυτοί ξεχωρίζουν για την καλλιέργειά τους, τις γνώσεις τους, την διεθνή τους πείρα.
Αρα, είναι αδιανόητο υπό κανονικές συνθήκες για τον Υπουργό Εξωτερικών να επιχειρεί το κλείσιμο ενός μηνιαίου περιοδικού, κατά βάση βιβλιοκριτική, γιατί θεωρεί ότι τον συκοφάντησε.
Καταρχήν, ο κ. Κοτζιάς είναι ένα δημόσιο πρόσωπο και άρα με την ιδιότητα αυτή είναι σχεδόν αδύνατο -τουλάχιστον όσον αφορά την Αμερική κι άλλες δυτικές δημοκρατίες- να καταδικάσει τους εκδότες ενός φύλλου για σχεδόν οτιδήποτε και κυρίως για αναφορά ή κρίση πολιτικού περιεχομένου.
Οπως είναι γνωστό ότι η ελευθερία του Τύπου προστατεύεται από το Σύνταγμα, όπως εξάλλου γίνεται και στην Αμερική -Πρώτη Τροπολογία- και σε άλλες χώρες.
Το Σύνταγμα βέβαια δεν νομιμοποιεί τις ανεξέλεγκτες, εν γνώσει «actual malice», ψευδείς συκοφαντίες εις βάρος οποιουδήποτε ατόμου, ακόμα και πολιτικού.
Ομως εδώ δεν πρόκειται περί αυτού. Συγκεκριμένα, το περιοδικό «Athens Review of Books» δημοσίευσε μία επιστολή στην οποία ο Νίκος Κοτζιάς περιγραφόταν ως «ο πιο ακραίος και φανατικός σκληρός και αμείλικτος κνίτης της γενιάς μας/του, ένας πραγματικός γκαουλάιτερ του σταλινισμού. (Η ερμηνεία της λέξης είναι αυτός που υπηρετεί αξίες, ακόμη και αμφιλεγόμενες, χωρίς να εξετάζει το περιεχόμενό τους. Ο πιστός υπηρέτης ακόμη και σκοτεινών εξουσιών).
Οτι ο κ. Κοτζιάς υπήρξε στέλεχος του ΚΚΕ δεν υπάρχει αμφιβολία. Μάλιστα, για μία περίοδο ως μέλος της Κεντρικής Επιτροπής αυτού του κόμματος ήταν υπεύθυνος για την προπαγάνδα.
Αρα, λοιπόν, γιατί ενοχλήθηκε τόσο πολύ ο Υπουργός που επιχειρεί να κλείσει το περιοδικό, αφού κέρδισε μια δίκη που πολλοί πνευματικοί άνθρωποι χαρακτηρίζουν ως παρωδία;
Ο χαρακτηρισμός του γκαουλάιτερ είναι το πρόσχημα που τον ώθησε σε αυτή την πράξη. Η ουσία είναι ότι επιχειρεί να τιμωρήσει περιοδικό που, μεταξύ των άλλων, αποκάλυψε μερικά σημεία του βιογραφικού του που δεν ευσταθούν: Οπως, παραδείγματος χάρη, ότι είχε εκλεγεί καθηγητής στα Πανεπιστήμια Οξφόρδης και Χάρβαρντ.
Είναι λοιπόν σαφές ότι ο κ. Κοτζιάς επιθυμεί την λογοκρισία σε βάρος ενός περιοδικού, όχι τόσο για να το τιμωρήσει για μια βαριά ανυπόστατη δυσφήμηση εν γνώσει του περιοδικού ψευδή, όσο στο να επιβάλει μία αυτολογοκρισία και στα υπόλοιπα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που τον επικρίνουν.
Και εκεί είναι η ουσία της σοβαρής αυτής υπόθεσης: Πρόκειται για μια επίθεση σε βάρος της Ελευθεροτυπίας. Επιδεικνύει μια νοοτροπία όχι δημοκρατική.
Αυτό δεν τιμά την Ελλάδα φυσικά, την κυβέρνηση, αλλά ούτε και τον ίδιο τον Κοτζιά.
Φαίνεται, δυστυχώς, ότι ο υπουργός των Εξωτερικών της Ελλάδας, Νίκος Κοτζιάς, δεν μπορεί να απαρνηθεί το παρελθόν του.
Φαίνεται ακόμα να έχει ζηλέψει την «δόξα» της κυβέρνησης Ερντογάν, η οποία ασκεί λογοκρισία στα ΜΜΕ και κρατά στη φυλακή εκατοντάδες δημοσιογράφους.
Μπορεί ο αναγνώστης να θεωρήσει ότι η υπόθεση αυτή αφορά μόνο τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και τον Κοτζιά. Δεν είναι όμως έτσι.
Αφορά όλους τους Ελληνες αλλά και τους φιλέλληνες. Ολους τους δημοκράτες.
Οπως είπα στην αρχή αυτού του άρθρου, ήδη υπάρχουν τα σημάδια αντιδημοκρατικής συμπεριφοράς στο κυβερνών κόμμα.
Οποιος αδιαφορεί για τις βασικές ελευθερίες ενός λαού, παίζει εκεί που κανείς δεν πρέπει να παίζει.
Θα έπρεπε να ντρέπεται λοιπόν ο Κοτζιάς γι’ αυτό που έκανε, για την νοοτροπία που επιδεικνύει.
|
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου